Historia Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Zduńskiej Woli sięga końca XVIII wieku i początku XIX wieku. Wiąże się bezpośrednio z rozwojem osadnictwa – głównie z Czech i Saksonii – na terenie dóbr należących do Stefana Złotnickiego. Początkowo ewangelicy mieszkający w Zduńskiej Woli należeli do parafii w Słupcy. Budowę własnego kościoła zaczęli dopiero po nadaniu Zduńskiej Woli praw miejskich.
Akt erekcyjny w punkcie ósmym gwarantował ewangelikom swobodę religijną. Dziedzic miasta – Stefan Złotnicki ofiarował ewangelikom plac pod budowę kościoła, plac pod cmentarz, 50 tysięcy cegieł, 20 belek i 1200 złp. Na utrzymanie zaś duchownego około 3 morgi ziemi i 1 morgę łąki. Dodatkowo zadeklarował 6000 złp, na dobrach zduńskowolskich. Odsetki z powyższej sumy w wysokości 5 % rocznie stanowiły pensje duchownego.
Parafię erygowano w 1827 roku. Jej organizatorami byli: Dawid Trauma, Marcin Trelenberg, August Francke i Ernest Seide. Wraz z przybyłym z Piotrkowa misjonarzem ks. Jerzym Wendtem wystosowali oni do wiernych apel o składanie ofiar na organizacje parafii, budowę kościoła, szkoły oraz domu parafialnego. Ze składek zakupiono stary budynek w kolonii Opiesin i przyniesiono go na ulicę Stęszycką, obecnie Getta Żydowskiego, mieściła się w nim kaplica, sala szkolna oraz mieszkanie dla nauczyciela – kantora. Na rycinie szkic kaplicy przy ul. Stęszyckiej
Pierwszym księdzem pastorem został Wilhelm Biderman. Funkcję tę pełnił w latach 1831 – 1836. Następnie przez rok parafia administrował ks. Herman Otto Hinz, a od 22 lutego 1837 roku misjonarz angielski Jerzy Wendt.
W 1856 roku parafię objął ks. Edward Boerner, a w dwa lata później został wybrany na proboszcza. Pozostał nim do śmierci w 1910roku. W czasie kiedy obowiązki duszpasterskie pełnił ks. Boerner następuje silny rozwój parafii. W 1861 roku rozpoczęto zbieranie datków na budowę nowego kościoła. Do budowy przystąpiono wiosną 1866 roku. Kamień węgielny poświęcony został 13 czerwca tegoż roku. Pracom przy wznoszeniu okazałego gmachu nowego kościoła przy ulicy Zamkowej, obecnie Alei Kościuszki, nadano bardzo szybkie tempo. Budowę zakończono po upływie dwóch lat. W 1868 roku nowy kościół został poświęcony i przekazany do użytku parafian. Starą kaplice rozebrano w 1871 roku.
W latach następnych zakupiono murowany dom, w sąsiedztwie nowej świątyni, na mieszkanie dla duchownego. W 1895 roku ks. E. Boerner rozpoczął budowę szkoły i domu parafialnego, obecnie ma tam swoją siedzibę Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia.
Ksiądz Pastor Edward Boerner położył także wielkie zasługi dla rozwoju Zduńskiej Woli, m.in. założył Ochotniczą Straż Ogniową, przez wiele lat był jej prezesem. Dla uczczenia pamięci tego niezmordowanego społecznika, patrioty (powstańca 1863 - 1864), szczerego Polaka z wyboru, ewangelicy podjęli uchwałę o budowie parafialnego domu opieki dla sierot i starców.
Duszą akcji była żona ks. Pastora – Maria Boerner również wielka społecznica, działaczka na rzecz sierot, starców i biedoty. Dom opieki wybudowano obok cmentarza przy ulicy Łaskiej 42 i nadano mu imię Edwarda Boernera, obecnie jest to Dom Pomocy Społecznej.
Po śmierci ks. Boernera przez 15 lat parafią administrował ks. Gustaw Manitius. Pełnił on funkcję nauczyciela religii w szkole powszechnej i w gimnazjum. W 1924 roku opuścił Zduńską Wolę aby zamieszkać w Poznaniu i administrować Polską Parafią Ewangelicką, tam też w czasie II wojny światowej został w twierdzy poznańskiej zakatowany przez gestapo.
Gustawa Manitiusa w 1924 roku zastąpił ks. dr Jerzy Lehman. Obowiązki administratora parafii pełnił do stycznia 1945 roku, do chwili kiedy został zmuszony do opuszczenia Zduńskiej Woli wraz z wycofującymi się wojskami niemieckimi i od tej pory wszelki słuch o nim zaginął.
Przez dwa zimowe miesiące kościół nasz był wykorzystywany jako obóz przejściowy dla jeńców niemieckich, oni też m.in. spalili część ławek. Wojna również pozbawiła kościół trzech wspaniałych dzwonów Wiary, Nadziei i Miłości oraz stylowej chrzcielnicy. Uszkodzony został także krzyż ołtarzowy i organy.
Bezpośrednio po wyprowadzeniu jeńców, administrowanie budynkiem kościoła ówczesne władze miasta powierzyły parafii rzymskokatolickiej Wniebowzięcia NMP. Dopiero w 1952 roku kościół został zwrócony ewangelikom.
Bezpośrednio po wojnie do roku 1952 wierni spotykali się w kościele w Sieradzu, a potem w kaplicy Braci Czeskich – obecnie jest tam Komenda Hufca ZHP w Zduńskiej Woli. Po wojnie pierwszym duszpasterzem był ks. Gustaw Kraina.
W latach 1953-1963 parafią administrował ks. Edward Szendel, po nim przez kolejne 10 lat – ks. Jerzy Drzewiecki, następnie do 1983 roku ks. Michał Warczyński – obecny biskup diecezji pomorsko-wielkopolskiej. W grudniu 1983 roku administratorem parafii został ks. Radca Mieczysław Cieślar – obecnie biskup diecezji warszawskiej.
Od 1. lutego 1984 roku do służby duszpasterskiej w Zduńskiej Woli został skierowany na wikariusza ks. Cezary Jordan, którego 15 kwietnia 1984 roku ordynował ówczesny zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce NPW ks. Biskup dr Janusz Narzyński w asyście ks. prof. dr hab. Manfreda Uglorza i ks. Radcy Mieczysława Cieślara – obecnie biskup diecezji warszawskiej. W 1989 roku ks. Cezary Jordan został wybrany przez Zgromadzenie Parafialne na proboszcza i pełni z Pomocą Bożą tę funkcje do dziś.
Ważnymi wydarzeniami dla parafii było poświęcenie nowych organów w 1981 roku, które ufundował ks. Zenon Dietrich i jego małżonka Natalia – oboje zduńskowolanie z pochodzenia. Ks. Zenon Dietrich był duszpasterzem w Niemczech, gdzie nabożeństwa odprawiał w języku polskim. Pochowany został wraz z małżonką na cmentarzu w Zduńskiej Woli – co było ich ostatnią wolą.
18. maja 1996r. Parafia obchodziła uroczyście 170-lecie erygowania parafii i 130-lecie położenia kamienia węgielnego pod budowę kościoła. W czasie uroczystości Biskup Kościoła Ksiądz Jan Szarek dokonał poświęcenia nowej chrzcielnicy ufundowanej z tej okazji przez Radnego parafii p. Wiktora Guze. Chrzcielnica została wykonana przez kamieniarza Cezarego Dawidziaka według projektu proboszcza ks. C. Jordan.
Do nowego postumentu chrzcielnicy przełożona została stara misa chrzcielnicza wykonana w 1952 roku przez p. Reinholda Świderskiego.
Piątek 5. czerwca 1998r. był dniem smutnym dla Parafii, grupa chuliganów włamała się do budynku kościoła i podpaliła organy, równocześnie kradnąc cały sprzęt nagłaśniający. Całą sobotę (6.06) wszyscy parafianie usuwali skutki pożaru i sprzątali kościół, aby Niedzielę Świętej Trójcy (7.06) mogła się odbyć konfirmacja.
W czerwcu 2002r. został ukończony kapitalny remont organów i znów rozbrzmiewają pełną gamą głosów. We wrześniu zostało ukończone malowanie frontu budynku kościoła i w ten sposób przywrócono mu pierwotny blask.
W czerwcu 2003r. do renowacji zostały oddane do Ludwisarni p. Felczyńskiego w Taciszewie dwa dzwony z wieży kościelnej, które otrzymały nowe zawieszenie i magnetyczny napęd. Od 1. października 2003r. zgodnie z starochrześcijańską tradycją dzwonią regularnie rano o 6.00 w południe o 12.00 i wieczorem o godz. 18.00.
Nabożeństwa odbywają się w kościele w każdą niedzielę o godz. 11.00. Chór parafialny uświetnia wszystkie większe uroczystości kościelne. Dzieci spotykają się co niedzielę na zajęciach Szkółki Niedzielnej. Co tydzień odbywa się Godzina Biblijna i lekcje religii oraz nauka konfirmacyjna.