Sławni zduńskowolanie

Abramczyk Halina 1951 Halina Abramczyk – polska fizyczka i chemiczka, specjalistka w dziedzinie spektroskopii molekularnej i laserowej, profesor zwyczajny, wykładowca Politechniki Łódzkiej. Jest córką Edwarda Chachuły i Salomei z domu Kryszak. Uczęszczała do gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego w Zduńskiej Woli, maturę uzyskała w roku 1969. W latach 1969–1974 studiowała na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie uzyskała tytuł magistra fizyki. Jest autorką lub współautorką ok. 100 artykułów naukowych z listy JCR z dziedziny spektroskopii molekularnej, spektroskopii laserowej i diagnostyki biomedycznej. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2001) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2020).
Adamczyk Jerzy 1932-2022 Był prezesem Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość Koło Zduńska Wola. Pochodzi z Warszawy, gdzie walczył w Powstaniu Warszawskim, po wojnie działał w harcerstwie i org. niepodległościowej walczył z bronią w ręku. Za działalność podziemną został aresztowany i skazany na więzienie. Trafił do obozu pracy pod Wrocławiem - do kopalni glinki. Wyszedł na wolność na mocy amnestii, ale wkrótce powołany został do wojska. Posłano go do pracy w kopalni węgla kamiennego w Knurowie koło Gliwic. Dopiero w 1955 roku odzyskał wolność. Awansowany został na stopień majora decyzją Ministra Obrony Narodowej. Wręczenie dyplomu odbyło się w Urzędzie Miasta Zduńska Wola. Został awansowany w uznaniu zasług z tytułu udziału w walkach o niepodległość państwa polskiego oraz w uznaniu szczególnych zasług z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej - od 1948 roku działał w harcerstwie i w organizacji niepodległościowej.
Adamski Stanisław 1903-1967 Stanisław Adamski – polski działacz komunistyczny, żołnierz armii Andersa i PSZ. Skończył szkołę powszechną, potem pracował w fabryce wyrobów włókienniczych. 1923–1925 odbywał służbę wojskową. Od 1928 członek KPP, zwolniony z pracy za zorganizowanie strajku. W maju 1932 aresztowany za udział w demonstracji pierwszomajowej. We wrześniu 1932 ponownie aresztowany, skazany na 2 lata więzienia. W 1941 wstąpił do nowo utworzonej Armii Polskiej w ZSRR, wraz z którą w 1942 opuścił ZSRR i przebywał w Iranie, Iraku, Palestynie i Włoszech. W składzie 2 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie brał udział w walkach pod Monte Cassino. W 1946 wrócił do kraju i wstąpił do PPR i został kierownikiem Wydziału Zatrudnienia w Zarządzie Miejskim w Zduńskiej Woli. VII 1946-III 1947 był I sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR/PZPR. Był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino.
Aleksandrowicz Joanna 1992 Joanna Aleksandrowicz aktorka i wokalistka. Stworzyła projekt koncertu muzyki filmowo-musicalowej „Od nocy do nocy”, z którym wystąpiła na ponad 190 scenach muzycznych w Polsce i zagranicą. W 2020 roku odbyła się premiera pierwszego albumu artystki “Od Nocy do Nocy” w złotym wydaniu. Joanna współpracuje z czołowymi reżyserami filmowymi, m.in. Wojciechem Smarzowskim i Markiem Koterskim. Wystąpiła na scenach wielu teatrów w Polsce m.in na deskach Teatru Muzycznego w Gdyni, Teatru Polskiego we Wrocławiu, Novej Scenie w Bydgoszczy oraz gościnnie na scenie Teatru Roma w Warszawie. Regularnie organizuje autorskie warsztaty dla dzieci i młodzieży “Droga do marzeń”.
Andrzejczuk Beata 1966 Beata Andrzejczuk – polska pisarka, członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Laureatka nagród literackich, m.in.: Sosnowieckie Pióro, O Rubinową Hortensję, Polaków pamiętnikarski portret własny, Młodzież o sobie i o Polsce. Autorka kilkudziesięciu opowiadań dla dorosłych i dzieci publikowanych w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Austrii, Australii, na Białorusi. Autorka bajek dla dzieci z dysleksją. Wychowywała się w Zduńskiej Woli. Pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu. Działała aktywnie w Stowarzyszeniu na rzecz Dzieci i Młodzieży wobec Zagrożeń Społecznych: Wyspa. Brała udział w praktycznym treningu niwelowania agresji u dzieci i młodzieży. Publikowała w Co jest brane? – piśmie dla zainteresowanych profilaktyką narkomanii. Jest autorką Opowiastek Familijnych. Na ich podstawie został stworzony pakiet audio, pomyślany jako pomoc dydaktyczna dla wychowawców i nauczycieli dzieci przedszkolnych i szkolnych klas I–III. Dla audiobooka autorka opracowała zbiór konspektów.
Augustyniak Rafał 1993 Rafał Augustyniak – polski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika w polskim klubie Legia Warszawa. Żonaty, ma syna Franciszka (ur. 2022). Wychowanek klubów MKS MOS Zduńska Woli i Pogoń Zduńska Wola, swoją seniorską karierę rozpoczął w Widzewie Łódź. W marcu 2021 roku zadebiutował w reprezentacji Polski, w meczu przeciwko Anglii. Augustyniak swoją karierę piłkarską rozpoczynał w MKS MOS Zduńska Woli i Pogoni Zduńska Wola, skąd przeniósł się do drużyny Młodej Ekstraklasy Widzewa Łódź. Następnie trafił na wypożyczenie do Pogoni Siedlce Zadebiutował w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata w Katarze, w przegranym 1:2 przeciwko Anglii na Wembley. Augustyniak wszedł na boisko w 76 minucie, zmieniając Krzysztofa Piątka.
Balcerczyk Józef 1903-1980 Harcerz, duchowny kościoła rzymskokatolickiego, podpułkownik 2 Dywizji Sandomierskiej AK. Był proboszczem parafii WNMP w Zduńskiej Woli. Poniżej tekst znajdujący się na tablicy wewnątrz kościoła: ks. płk Józef Balcerczyk ps."GROM" kapelan 2 Sandomierskiej Dywizji AK ur. 15.12.1903 zm. 15.12.1980 Prefekt i Proboszcz parafii WNMP w Zduńskiej Woli w latach 1936 - 1958, Harcerz RP i Komendant Hufca, Kawaler Krzyża Virtuti Militari i Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski Obrońcy Wiary i Ojczyzny w 185 rocznicę nadania praw miejskich społeczeństwo Zduńskiej Woli oraz "CHROBRY I" Zduńska Wola, 3.10.2010
Banat Kazimierz 1945-2015 Kazimierz Banat – polski plastyk, malarz i poeta marynistyczny. Banat pierwsze obrazy na płótnie zaczął malować po pierwszej wizycie nad morzem. Zamieszkał w Zduńskiej Woli, gdzie pierwszy raz pokazał swe prace publicznie na wystawie w SDK. Miał tam pierwszą wystawę indywidualną. Ponadto prace olejne i grafiki artysty pokazywano w: Warszawie, Łodzi, Malborku, Kwidzynie, Tarnowie, Gdyni, Sieradzu, Łasku, Zduńskiej Woli w Ustce i Niepołomicach, oraz w Kemi i w Dreźnie. Przez całe życie namalował około 850 obrazów olejnych i ponad 250 grafik, wiele akwarel i rzeźb w drewnie o tematyce marynistycznej. Wielokrotnie – bo aż 17 razy – organizował swoje wystawy na czas dorocznych Dni Morza.
Barton Aneta 1985 Aneta Barton z tańcem jest związana od dzieciństwa. Tę pasję rozwijała przez wiele lat amatorsko, by w końcu zająć się tańcem zawodowo. Dwie dekady temu założyła zespół Arabeska. Początkowo formację tworzyła grupa dziewcząt zakochanych, podobnie jak założycielka, w tańcu. Z czasem zespół zaczynał się rozrastać. Konsekwencja i wysiłek wkładany przez młode tancerki i ich instruktorkę zaczęły przynosić efekty. Formacja wiele razy była nagradzana na festiwalach i konkursach odbywających się w całej Polsce. Między innymi to zaskutkowało ogromnym zainteresowaniem tańcem wśród zduńskowolan. Aneta Barton przekonała mieszkańców, że taniec może być sztuką na wysokim poziomie.
Barton Grażyna 1947-2020 Grażyna Barton urodziła się w Łodzi w rodzinie Ireny i Eugeniusza Wróblewskich. Jednak całe życie była związana ze Zduńską Wolą. Aktywna działaczka NSZZ „Solidarność”. Po wybuchu stanu wojennego, razem z ks. Kazimierzem Chłopeckim prowadziła Ośrodek Pomocy dla internowanych ich rodzin. Była zastraszana, nierzadko nie wracała na noc do domu, obawiając się zatrzymania. W jej mieszkaniu SB przeprowadzało kilka razy rewizję. WZostała pobita przez SB, po tym pojawiły się u niej spore problemy ze zdrowiem, do którego już nigdy nie powróciła. Dzięki niej, jest dziś pomnik ofiar katastrofy w Smoleńsku. Zapoczątkowała w mieście coroczne obchody Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Była pomysłodawczynią wykonania zduńskowolskiego pomnika Żołnierzy Wyklętych. Zapamiętana jako skromna osoba, ale jako aktywna działaczka niepodległościowa i żarliwa patriotka..
Bednarek Wiesław 1950 Ryszard Wiesław Bednarek – polski śpiewak operowy, baryton. W 1990 został uhonorowany nagrodą Ministra Spraw Zagranicznych RP za „wybitne zasługi dla polskiej kultury”, został odznaczony przez Ministra Kultury Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Za koncertową działalność charytatywną został odznaczony Odznaką Honorową PCK oraz Medalem „Za zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych”. W 2017 Prezydent RP nadał mu tytuł profesora sztuk muzycznych. Rodzinne miasto nagrodziło go Honorowym Tytułem Zduńskowolanina Roku 2001 oraz mianowało Ambasadorem Kultury Zduńskiej Woli w 2016. Został profesorem nadzwyczajnym AM w Bydgoszczy, obejmując tam klasę śpiewu na Wydziale Wokalno-Aktorskim, został nominowany na stanowisko Kierownika Katedry Wokalistyki.
Bertold Herman 1885-1961 Herman Robert Bertold - malarz prymitywista, urodzony w Zduńskiej Woli, wyznania ewangelicko-augsburskiego nazywany zduńskowolskim Nikiforem. Określano go jako człowieka bez zawodu, umysłowo chorego, będącego na utrzymaniu w Domu Starców Ewangelickiego Towarzystwa Dobroczynności. Był synem Juliusza i Luizy Emilii z domu Kunkel.
Biernat Agata 1989 Agata Biernat – polska instruktorka fitness, tancerka i modelka, zdobywczyni tytułu Miss Polonia. Pochodzi ze Zduńskiej Woli, przez osiem lat mieszkała w Łodzi, a później przeprowadziła się do Warszawy. Od dziecka związana jest z tańcem i sportem, od dzieciństwa trenowała taniec i lekkoatletykę. Jest instruktorką tańca w wielu stylach tanecznych, w tym pole dance, a także instruktorką fitness i trenerką personalną. W 2009 zdobyła tytuł I Wicemiss Polonia. 26 listopada 2017 wygrała finał wyborów Miss Polonia 2017. W 2018 reprezentowała Polskę na wyborach Miss World, nie dostała się do „Top 30”. W 2018 brała udział w muzycznych programach TVP: Big Music Quiz i Jaka to melodia?. W 2019 jej zdjęcie pojawiło się na okładce sierpniowego wydania magazynu „Playboy Polska”.
Boerner Edward 1833-1910 Edward Ignacy Boerner – powstaniec styczniowy i pastor ewangelicki w Zduńskiej Woli. Pastor parafii ewangelicko-augsburskiej w Zduńskiej Woli. Członek Rady Miejskiej, ustąpił ze stanowiska na znak protestu przeciwko brance do wojska rosyjskiego. Podczas powstania styczniowego pełnił funkcję naczelnika miasta. Aresztowany przez władze rosyjskie siedział kilka tygodni w areszcie. W okresie popowstaniowym stał się wielkim społecznikiem. Prowadził budowę nowego kościoła, wybudował szkołę, był inicjatorem powstania straży pożarnej, towarzystwa Wzajemnego Kredytu. Do rozkwitu doprowadził założoną przez swojego ojca „Kasę wdów i sierot po ks. pastorach”. Po jego śmierci, z inicjatywy żony dla uczczenia jego pamięci ewangelicy zbudowali domu opieki dla sierot i starców, jego imienia.
Boerner Ignacy 1875-1933 Ignacy August Boerner, ps. „Michał”, „Mglisty”, „Miński”, „Emil” – działacz socjalistyczny i niepodległościowy, inżynier mechanik, oficer Legionów Polskich, pułkownik Wojska Polskiego, minister poczt i telegrafów. Został ministrem poczt i telegrafów w rządzie Kazimierza Świtalskiego. Pozostawał nim w kolejnych rządach. M.in. w okresie pełnienia przez niego tej funkcji zainicjował wybudowanie radiostacji w Raszynie, a także osiedla dla pocztowców Warszawa-Babice (Boernerowo) obecnie w granicach dzielnicy Bemowo. W III kadencji został wybrany posłem na Sejm i należał do klubu Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Był inicjatorem, założycielem i pierwszym prezesem Stowarzyszenia „Bratnia Pomoc Byłym Uczestnikom Walk o Niepodległość”. Był także członkiem komisji dla byłych członków PPS Kapituły Krzyża i Medalu Niepodległości. Pochowany wraz z żoną na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Boerner Maria 1839-1913 Marię Boerner można śmiało nazwać liderką działań pomocowych w Zduńskiej Woli. Z mężem Edwardem inicjowała działalność Chrześcijańskiego Towarzystwa Pomocy Biednym, w którym działał również proboszcz katolicki, żona aptekarza Maria Szaniawska oraz burmistrz Józef Jankowski. Wraz z córkami inicjowały życie społeczno-kulturalne. Z ich inicjatywy powstało: Chrześcijańskie Towarzystwo Pomocy Biednym, Polskie Stowarzyszenie Kursów dla Analfabetów Dorosłych, Związek Równouprawnienia Kobiet, Towarzystwo Miłośników i Popularyzatorów Polskiej Biblioteki i Czytelni.. Kiedy umiera jej mąż, postanawia uhonorować pamięć o nim nietypowym pomnikiem. Swoje ostatnie lata poświęciła na budowę domu pomocy dla starców. Działalność budynku utrzymywana była przez Ewangelickie Stowarzyszenie Dobroczynności.
Bomba Karolina 2002 Karolina Bomba jest mistrzynią Polski młodzików w rzucie młotem. Tytuł zdobyła w zeszłym roku. Zawodnicy należą do MUKS Zduńska Wola. Młodych zawodników trenuje Tomasz Szewczyk. Karolina Bomba jest aktualną Mistrzynią Polski Młodzików w rzucie młotem. Tytuł zdobyła podczas mistrzostw w Białej Podlaskiej. Zawodniczka MUKS „PARK” Zduńska Wola, jest mieszkanką Annopola Nowego w gminie Zduńska Wola, stąd gratulacje i upominki od wójta Henryka Staniuchy oraz Rady Gminy Zduńska Wola. Mistrzyni wraz z trenerem Tomaszem Szewczykiem i rodzicami została zaproszona na sesję rady gminy. Tam odebrała gratulacje od samorządowców.
Boniecki Józef 1934-2021 Ksiądz kanonik Józef Boniecki, magister teologii, senior kapituły uniej., święcenia w 1961r. Dawny wikariusz w naszej parafii, na emeryturze był od 2011 roku. Zmarł w Domu Księży Emerytów w Ciechocinku, przeżył 87 lat (w kapłaństwie 60 lat). Był zawsze pogodny i przyjaźnie nastawiony do ludzi. Ksiądz Kapelan nie żałował dla nich swego czasu. Na długo pozostanie w pamięci mieszkańców.
Brzeska Krystyna 1925-2017 Krystyna Brzeska z d. Sznajder z Węgorzewa, walczyła w Powstaniu Warszawskim ps. „Jola”, urodzona w Paprotni k. Zduńskiej Woli, córka właściciela tego majątku Kazimierza Sznajdra. To był cudowny młodzieńczy zryw w obronie polskości i honoru Polaków — mówi węgorzewianka Krystyna Brzeska, uczestniczka Powstania Warszawskiego. — Nikt nie dopuszczał do siebie myśli, że coś się nam nie uda. Wiedzieliśmy, że możemy zginąć, ale my wtedy byliśmy na to gotowi. Wręcz chcieliśmy zginąć dla Polski!! Ku pamięci zduńskowolan walczących w powstaniu warszawskim odsłonięto w 2011 roku tablicę "Ku czci zduńskowolan walczących w Powstaniu Warszawskim 1944 roku" na ścianie kamienicy przy ul. Dąbrowskiego 7. Na tablicy znajdą się nazwiska 36 osób.
Buczowski Lech 1923-2018 Lech Jerzy Buczowski – polski profesor, doktor habilitowany, wieloletni wykładowca na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas wojny był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych. W 1949 ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie następnie uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego na Wydziale Zarządzania w Zakładzie Jakości Zarządzania oraz Zakładzie Organizacji i Metod Pracy Kierowniczej. W 1965 uzyskał tytuł magistra nauk ekonomicznych w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Następnie 1 listopada 1979 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk ekonomicznych. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Budka Adrian 1980 Adrian Budka – polski piłkarz oraz futsalista występujący na pozycji pomocnika. Większość kariery spędził w Widzewie Łódź, w którym rozpoczynał profesjonalną karierę i występował na poziomie Ekstraklasy. Występował także w m.in. w Śląsku Wrocław, Pogoni Szczecin, Arce Gdynia czy futsalowej Gattcie Zduńska Wola. Były reprezentant Polski w piłce nożnej. Karierę rozpoczął w klubie MKS MOS Zduńska Wola. Talent Budki szybko dostrzegli działacze Widzewa i sprowadzili go do Łodzi. Był zawodnikiem występującej w Futsal Ekstraklasie Gatty Zduńska Wola, w której jednak nie zdołał się przebić do podstawowego składu. W ekstraklasie znalazł się w kadrze Gatty osiem razy. Ponownie został zawodnikiem Widzewa Łódź. Wybrał numer 16, z którym w przeszłości reprezentował już barwy łódzkiego klubu, oraz otrzymał opaskę kapitana. Po sezonie odszedł z klubu. Jego bilans meczów dla Widzewa, zatrzymał się na 210 spotkaniach.
Chłopecki Kazimierz 1926-2020 Ks. prał. Kazimierz Chłopecki. Pełnił funkcję proboszcza parafii Wniebowzięcia NMP w Zduńskiej Woli. Kapelan zduńskowolskiej „Solidarności”. Wyświęcony w 1954r, na emeryturze przebywał od 2001r. W czasie swojego pobytu w Zduńskiej Woli był członkiem i kapelanem zduńskowolskiej „Solidarności”. Razem z działaczką Grażyną Barton prowadził Ośrodek Pomocy dla rodzin internowanych i osób zwalnianych z pracy. Dzięki jego wysiłkowi został uratowany dom, w którym przyszedł na świat św. Maksymilian Kolbe. Ponadto rozpoczął budowę Ośrodka Pamięci św. Maksymiliana. Również za jego posługi, władze przekazały ten budynek parafii. Był inwigilowany przez SB w ramach sprawy operacyjnego rozpracowania pod kryptonimem „Aktywista” w związku ze swoją działalnością patriotyczną i aktywnym wspieraniem NSZZ „Solidarność”.
Chmiel Stefan 1928-1999 Gdy miał siedem lat, stracił matkę. Przygarnął go starszy brat Władysław, wówczas już kapłan. Z nim Stefan wyjechał do Warszawy. Uczestnik Powstania Warszawskiego, dostarczał rannych do szpitali. Po wojnie z bratem trafił do Tumu, stąd dojeżdżał do liceum, a potem rozpoczął studia w Łodzi. Gdy uzyskał dyplom lekarza nakazem pracy skierowano go do Zduńskiej Woli, gdzie miał pracować przez 2 lata - pozostał jednak całe życie. Pracuje jako lekarz, tworzy przychodnię zakładową, a potem Miejską Przychodnię Przeciwgruźliczą. Zostaje kierownikiem Wydziału Zdrowia, później dyrektorem szpitala i przez następne lata rozbudowuje go, czyniąc placówkę leczniczą z prawdziwego zdarzenia. To dzięki niemu powstały tu oddziały: pediatria, chirurgia, ginekologia, pojawiło się sporo sprzętu. Cały czas szkolił młodych lekarzy.
Chwiłowicz Aleksander 1880-1967 We Włoszech złożył śluby wieczyste oraz otrzymał święcenia kapłańskie. Nadszedł czas wyjazdu do Polski, gdzie ks. Orione planował założenie placówki oriońskiej. Rozpoczął swoją pracę misyjną. Zorganizował zakład wychowawczy dla kilkunastu chłopców, który powiększył się liczebnie i zyskiwał sympatyków. Myślał o kupnie posesji i budowie zakładu z prawdziwego zdarzenia. Owoce pracy były znaczne, bo już w roku szkolnym 1926/27 dom liczył 220 uczniów, ks. Orione do pracy przysłał ks. Błażeja Morabattę. Zakład stał się jakby niższym seminarium duchownym. Ks. Chwiłowicz zaangażował też profesorów z gimnazjum. Zaczęło funkcjonować wyższe seminarium, w latach 1925-28 studiowało 40 kleryków, z których 19 ksiądz Chwiłowicz wysłał na teologię do Tortony we Włoszech, a 4 otrzymało już święcenia kapłańskie w 1928 r.
Cielecki Mieczysław 1925-2017 Mieczysław Cielecki – polski ekonomista i dyplomata, ambasador PRL przy UNIDO w Wiedniu i w Nigerii. Syn Antoniego, działacza PPS i zesłańca na Sybir oraz Marii z domu Dąbrowska. Podczas wojny został wywieziony do Kielc. Od 1942 pracował w Warszawie, walczył w powstaniu na Mokotowie i Śródmieściu jako żołnierz Pułku AK Baszta „Wiatr”. Z Warszawy wyszedł z ludnością cywilną. Po wojnie pracował jako robotnik w Rabce. Ukończył Liceum w Kaliszu oraz studia w SGH w Warszawie. Zawodowo związany z m.in. z Państwowym Bankiem Rolnym, Centralnym Urzędem Planowania, Państwową Komisją Planowania Gospodarczego, Ministerstwem Finansów oraz Ministerstwem Spraw Zagranicznych. I sekretarz w Ambasadzie w Addis Abebie, Stały Przedstawiciel przy Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłowego w Wiedniu, radca Ambasady w Pekinie, Ambasador w Nigerii w Lagos. Współtwórca i sekretarz miesięcznika „Finanse”..
Drzewiecki Franciszek 1908-1942 Franciszek Drzewiecki FDP - polski duchowny katolicki, orionista, błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik. Po wybuchu II wojny światowej pozostał we Włocławku i prowadził rekolekcje, organizował nabożeństwa, spowiadał. W mieście Niemcy przeprowadzili masowe aresztowania księży. Ojciec Franciszek, a z nim i ks. Henryk Demrych, zostali również aresztowani. Trafił do obozu Dachau, dostał się do pracy na plantacji ziół. Z powodu silnych odmrożeń, niedożywienia i ciężkiej pracy, doprowadzony został do stanu wycieńczenia. Stan zdrowia był przyczyną wywiezienia go do zamku Hartheim, w pobliżu Linzu gdzie został zagazowany. Franciszka Drzewieckiego beatyfikował papież Jan Paweł II w grupie 108 polskich męczenników. Ich wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 12 czerwca lub 10 sierpnia.
Dudzińska-Wieczorek Danuta 1966 Danuta Dudzińska-Wieczorek – polska śpiewaczka operowa. Wychowała się w rodzinnej Zduńskiej Woli, gdzie od dziecka kształciła się w kierunku muzycznym. Uczęszczała do I LO oraz równocześnie do Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia. Skończyła z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej w Łodzi na Wydziale Wokalno-Aktorskim w klasie śpiewu. Jest pedagogiem śpiewu w ZSM im. St. Moniuszki w Łodzi, i wykładowcą w Akademii Muzycznej w Łodzi. Obroniła tytuł doktora sztuki muzycznej i prowadzi swoją klasę, odnosząc sukcesy pedagogiczne na licznych konkursach wokalnych. W 2002 roku otrzymała Dyplom Uznania od Ministra Kultury i Sztuki za rozpowszechnianie sztuki wokalnej, a w 2016 została wyróżniona przez prezydenta Andrzeja Dudę Medalem za Długoletnią Służbę.
Dybowski Janusz Teodor 1909-1977 Janusz Teodor Dybowski urodził się w Zduńskiej Woli w rodzinie nauczycielskiej – polski dramaturg i powieściopisarz, doktor filozofii. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu, studiował prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie oraz ekonomię i filozofię na Uniwersytecie Poznańskim. Był bibliotekarzem i zastępcą dyrektora w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu. W czasie II wojny światowej przedostał się do wojska polskiego we Francji, trafił do niemieckiej niewoli, skąd zbiegł do Szwajcarii. Podjął studia filozoficzne i uzyskał stopień doktora. Przeniósł się do Belgii, objął asystenturę na uniwersytecie w Brukseli. Wrócił w 1947, był kierownikiem literackim teatrów w Koszalinie, Olsztynie, Poznaniu, Rzeszowie. Z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli odsłonięto tablicę pamiątkową pisarzowi.
Ejchblat Edward 1891-1978 Edward Ejchblat był synem Fryderyka Ejchblata, nauczyciela i zaangażowanego społecznika oraz Kamili z Drzewieckich. Wychowywany w rodzinie ewangelicko-katolickiej, Edward ukończył gimnazjum w Kaliszu a następnie studiował prawo w Kijowie oraz na Uniwersytecie Warszawskim. Po powrocie w rodzinne strony w latach 1915-1919 pracował jako nauczyciel w Zduńskiej Woli. W 1919 zostaje wiceburmistrzem a następnie p.o. burmistrza Zduńskiej Woli. Urząd pełnił do czerwca 1922 r. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie pracował w starostwach powiatowych w Turku i Sieradzu. W 1929 r. mianowany wicestarostą sieradzkim. W 1939 aresztowany przez Niemców, przetrzymywany w sieradzkim więzieniu. Po wojnie pracuje w Zarządzie Miejskim w Łodzi, zwolniony ze względu na przedwojenną przeszłość. Pracował jako wykładowca na Politechnice Łódzkiej.
Faktorowicz Maksymilian 1872-1938 Max Factor Sr., właśc. Maksymilian Faktorowicz – producent i wynalazca kosmetyków, założyciel przedsiębiorstwa Max Factor. Pragnął zostać artystą, chwytał się różnych prac, aby wspomóc domowy budżet. Sprzedawał pomarańcze i cukierki . Jako dziesięcioletni chłopiec terminował u najlepszego perukarza. W wieku 14 lat zaczął pracować jako pomocnik miejscowego aptekarza i stomatologa, został pomocnikiem w drogerii, eksperymentując przy tym z mieszankami kremów, perfum i innych kosmetyków. W 1904 wyjechał wraz z rodziną do USA, aby wziąć udział w Targach Światowych i już tam pozostał. Otworzył sklep drogeryjno-perukarski w Los Angeles. Zaczął współpracować jako uliczny charakteryzator z aktorami filmowymi w Hollywood. Opracował sposób łatwo nakładanego i zmywanego makijażu dla aktorów filmowych (był twórcą wyrazu make-up). Jego wynalazkiem było m.in. pakowanie kosmetyków do tubek.
Femme Magda 1971 Magda Femme – polska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów, wokalistka zespołu Ich Troje. Jest dzieckiem Kazimierza i Barbary Pokorów. W 2000 zmieniła nazwisko na Femme. Jest absolwentką Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1995–2001 była wokalistką zespołu Ich Troje. Wydali wspólnie trzy albumy studyjne.. Dwukrotnie brała udział w finale Krajowych Eliminacji do Eurowizji. Wystąpiła podczas krajowych eliminacji z piosenką „I Believe in You”. Zaśpiewała gościnnie w piosence „Follow My Heart” zespołu Ich Troje, który wygrał finał eliminacji, dzięki czemu reprezentował Polskę Konkursie Eurowizji w Atenach. Zajęli 11 miejsce w półfinale konkursu. Była żoną Michała Wiśniewskiego. W 2008 urodziła córkę Nel. Od 2012 jest z Michałem Zawidzkim. Wraz z Jay Marinem, Mavoii i Zawidzkim utworzyli zespół Project M..
Fuks Stanisław 1922-19844 Stanisław Fuks – polski archiwista, pionier archiwistyki filmowej, członek Rady Programowo-Naukowej Filmoteki Polskiej, odkrywca rękopisów Jerzego Szaniawskiego. Studiował filologię polską na Wydziale Humanistycznym UŁ. Był związany, jako archiwista z TVP. Był referentem w Instytucie Filmowym w Łodzi. Od 1949 dokumentalista w Archiwum Filmowym Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi i kierownik Centralnej Biblioteki Filmowej przy PWSF. Odkrywca nieznanych rękopisów pisarza i dramaturga Jerzego Szaniawskiego. Był członkiem Rady Programowo-Naukowej Filmoteki Polskiej. W latach 1977-1984 członek Zarządu Sekcji Warszawskiej Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli. Spoczywa na starym cmentarzu w Zduńskiej Woli.
Gotwald Hilary 1908-1945 Hilary Gotwald - pierwszy komendant Hufca ZHP w Zduńskiej Woli. phm. Hilary Gotwald został pierwszym komendantem obecnego Hufca Zduńska Wola, kiedy w 1935 roku Komenda Chorągwi Harcerzy Łódź postanowiła wyłączyć drużyny harcerskie w Hufcu Łask i powołać samodzielny Hufiec Harcerzy w Zduńskiej Woli. Pełnił funkcję zastępcy komendanta Hufca Łask oraz drużynowego III i V drużyny harcerzy w Zduńskiej Woli. Po wybuchu II wojny światowej Hilary został wcielony do Armii Łódź i przerwał pracę w Komendzie Chorągwi Łodzi.. W trakcie wojny uczestniczył w obronie na linii rzeki Warty. Przynależał również do harcerskiej grupy walczącej, aresztowany 7 marca 1942 roku. Z aresztu wysłany został do więzienia, a następnie do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Zmarł w 1945 roku, podczas bombardowania niemieckiego statku Cap Arkona przez wojska brytyjskie..
Grochowski Marian 1930-2019 Lekarz pediatra, ordynator oddziału dziecięcego szpitala w Zduńskiej Woli
Guć Władysław 1903-2001 Kupiec, gdyński kronikarz, dokumentalista. Urodził się w Zduńskiej Woli, gdzie uczęszczał do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego, ojciec był tkaczem. Przybył do Gdyni wraz z rodzicami i sześciorgiem rodzeństwa, założył sklep rodzinny nazwany „Bazar Gdyński” i zajął się handlem w branży galanteryjnej oraz konfekcyjnej. Oprócz pracy zawodowej, już w pierwszych latach powojennych, zajmował się działalnością społeczną, udzielał w harcerstwie przy SP nr 1 oraz 19. W szkołach gdyńskich wygłaszał prelekcje o budowie miasta i portu w okresie międzywojennym, ilustrując wypowiedzi zdjęciami ze swoich zbiorów. Zgromadził obszerny materiał fotograficzny w postaci zdjęć i pocztówek. Za bezinteresowną pracę społeczną został wyróżniony okolicznościowymi medalami i odznaczeniami, z których najbardziej znaczące to: odznaka Gdynia – Za Zasługi, Zasłużony Działacz Kultury, złoty Krzyż Zasługi.
Hesse Halina 1951 Nauczycielka muzyki, prowadzi chór mieszany "Złota Jesień" w Zduńskiej Woli. Halina Hesse to emerytowana nauczycielka Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Zduńskiej Woli, gdzie uczyła rytmiki i kształcenia słuchu. Kierowała tam także chórem dziecięcym. Obecnie prowadzi chór „Złota jesień”, tańczy w zespole „Ladies dance” oraz gra na skrzypcach i śpiewa w kapeli podwórkowej „Szadkowiacy”. Chór w 2004 roku został odznaczony medalem "Zasłużony dla Zduńskiej Woli". W tym roku otrzymał nagrodę Sejmiku Województwa Łódzkiego w dziedzinie kultury..
Hilczer Franciszek 1888-1956 Nauczyciel historii, wychowawca młodzieży, kierownik zduńskowolskiej Preparandy Nauczycielskiej 1920-1923
Hondzel Irena 1942-2021 Irena Hondzel urodziła się w rodzinie baptysty Karola Fercho i katoliczki Reginy Michalskiej. W czasie okupacji niemieckiej przebywała z matką na wysiedleniu w pow. piotrkowskim na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Uczęszczała do Państwowego LO nr 33 (późniejsze II LO). Uzyskała maturę i objęła funkcję kierownika zduńskowolskiego sklepu „Cepelia”. W latach 1976-1982 pełniła funkcję kierownika „Pewexu”. Następnie prowadziła własną działalność. Bezskutecznie walczyła o odzyskanie najpiękniejszej i znanej kamienicy w Zduńskiej Woli przy ul. Dąbrowskiego i Łaskiej, którą wybudowali jej dziadkowie Adolf i Ernestyna Fercho. Zabiegała o dobre imię swojego ojca Karola Fercho, rozstrzelanego na polecenie NKWD. Po latach starań Instytut Pamięci Narodowej orzekł, że rozstrzelanie Karola Fercho było zbrodnią komunistyczną, jednak jego miejsca pochówku do dziś nie ustalono.
Ihnatowicz Ireneusz 1928-2001 Historyk, archiwista, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Wykładał w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Orionistów w Zduńskiej Woli. Był wybitnym filologiem i historykiem, specjalistą w dziedzinie historii gospodarczej Polski XIX i XX w. oraz nauk pomocniczych historii. Długoletni wykładowca Uniwerytetu Warszawskiego, był znawcą dziejów ziem polskich w XIX wieku. Autor wielu prac, m.in.: Burżuazja warszawska, Przemysł łódzki w latach 1860-1900, Społeczeństwo polskie od X do XX wieku. W późniejszych latach pracował w Archiwum Państwowym w Łodzi, wykładał jako profesor na Uniwersytecie Warszawskim i pracował w Polskiej Akademii Nauk. Żonaty z Jadwigą Kalinowską. Jego córką jest Ewa Ihnatowicz, profesor nadzwyczajny Instytutu Literatury Polskiej Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Spoczywa razem z żoną na starym cmentarzu w Zduńskiej Woli.
Ihnatowicz Jadwiga 1926-2006 Jadwiga Ihnatowicz, z domu Kalinowska, urodzona w Zduńskiej Woli, mąż Ireneuszz. Lata okupacji spędziła wraz z rodziną w Sandomierzu, gdzie uczęszczała na tajne komplety. Podjęła studia na wydziale filologii polskiej Uniwersytetu Łódzkiego, które musiała przerwać. Podjęła je dopiero po 20 latach, uzyskując dyplom magistra filologii polskiej. Wieloletni kustosz Zakładu Zbiorów Ikonograficznych Biblioteki Narodowej, znakomita znawczyni historii polskiej fotografii. Była jednym z członków-założycieli Stowarzyszenia Historyków Fotografii. Autorka wielu znaczących wystaw fotograficznych organizowanych w Bibliotece Narodowej. Do ostatnich chwil swego życia pochłonięta była pracą badawczą, która przyczyniła się wydatnie do uplasowania Zakładu Zbiorów Ikonograficznych w czołówce polskich placówek naukowych.
Jachowicz Władysław 1907-1973 Władysław Jachowicz „Konar” – polski żołnierz, kapitan piechoty Wojska Polskiego. Szkołę ukończył w 1933 roku promowany do stopnia ppor. piechoty służby stałej i przydziałem do 31 pułku Strzelców Kaniowskich w Sieradzu. W 1936 roku został awansowany do stopnia porucznika. W powstaniu dowodził 4 kompanią baonu „Chrobry”. Po przejściu batalionu do Starego Miasta „Konar” dowodził obroną Pałacu Mostowskich, Arsenału i pasażu Simonsa. Arsenał był wtedy jedną z kluczowych redut Starego Miasta, nazywaną przez cały okres walk na Starówce „redutą Konara”. Do Zduńskiej Woli powrócił w 1946 roku. W 1949 roku został wybrany Naczelnikiem Ochotniczej Straży Pożarnej, którym pozostał do 1966 roku, a społecznie w OSP pracował do marca 1973 roku.
Jagielski Wojciech 1963 Wojciech Cezary Jagielski – polski dziennikarz i prezenter telewizyjny i radiowy, perkusista, z wykształcenia lekarz. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim AM w Warszawie. Rozpoczął pracę w Radiu Zet. Był didżejem i prezenterem, następnie dyrektorem muzycznym. Na antenie radia prowadził audycje, takie jak Słodka szesnastka Radia Zet, Hip-hop, Raz-dwa-trzy, śpiewasz ty czy Mniej więcej serio i Mniej więcej poniedziałek wspólnie z Karoliną Korwin-Piotrowską. Od kwietnia 2012 do maja 2015 prowadził program Doktor Zet. W latach 80. współzałożyciel i perkusista rockowych zespołów Kontrola W. i Kosmetyki Mrs. Pinki. Z obydwoma zespołami występował na festiwalu w Jarocinie. Jest perkusistą zespołu Poparzeni Kawą Trzy.
Jakubowski Jan 1988 Jan Jakubowski - polski aktor, znany m.in. z Pale Blue Eyes, Spotkanie. Ukończył dyplomem PWSFTViT im. Leona Schillera w Łodzi, wydział aktorski, oraz w latach 2007/2008 - Studium Aktorskie LART STUDIO w Krakowie
Jankowski Jan 1961 Jan Jankowski – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser. Studiował na wrocławskim Wydziale Aktorskim krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego, którą ukończył w 1984. Występował w teatrach: Polskim we Wrocławiu, Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, Powszechnym w Łodzi, Polskim w Bydgoszczy, Centrum Kultury Teatr w Grudziądzu, Polskim w Bielsku-Białej oraz warszawskich: Rozmaitości, Scena Prezentacje, na Woli im. Tadeusza Łomnickiego, Studio Buffo, Komedia, Wielkim-Operze Narodowej, Dramatycznym i Syrena.. W latach 90. i później pojawiał się niemal wyłącznie w serialach telewizyjnych. Popularność zdobył dzięki roli Pawła Hanisza W labiryncie. Zagrał także, m.in. w Radio Romans, Złotopolscy, Czułośc i kłamstwa, Samo Życie, M jak miłość i Pensjonat pod Różą.
Janowski Mieczysław 1947 Mieczysław Edmund Janowski – polski polityk i samorządowiec, inżynier, były prezydent Rzeszowa, senator IV i V kadencji Senatu, poseł do Parlamentu Europejskiego. Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. Był prezydentem Rzeszowa, jednocześnie członkiem zarządu Związku Miast Polskich. Przystąpił m.in. do Akcji Katolickiej, Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich. Został wybrany do Senatu RP z listy Akcji Wyborczej Solidarność, w Senacie był przewodniczącym Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. W V kadencji Senatu w Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej pełnił funkcję wiceprzewodniczącego. W 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego, kandydując z listy Prawa i Sprawiedliwości w województwie podkarpackim. Został odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi, a w 2017 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Janudi Maria 1940 Maria (Maryla) Janudi - redaktor przewodników i albumów krajoznawczych, wydawca, podróżniczka
Jordan Cezary 1958-2021 Cezary Jordan urodził się w Rybniku jako syn Teodora i Hildegardy z domu Uglorz. Po ukończeniu LO w Raciborzu studiował teologię ewangelicką na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Praktykę przedordynacyjną odbył w parafii w Mikołowie. Ordynowany na duchownego w Zduńskiej Woli, przez bp. Janusza Narzyńskiego w asyście ks. Mieczysława Cieślara i ks. Manfreda Uglorza. Po ordynacji był wikariuszem w Zduńskiej Woli. Był proboszczem parafii w Zduńskiej Woli, w Łasku oraz w Wieluniu. W 1990 roku Zgromadzenie Parafialne wybrało ks. Cezarego Jordana na proboszcza parafii w Zduńskiej Woli, gdzie służył Bogu i ludziom przez 37 lat do dnia swojej śmierci.
Kacalak Wojciech 1945 Wojciech Kacalak – polski inżynier, prof. dr hab. inż., doktor honoris causa Politechniki Poznańskiej i doktor honoris causa Politechniki Koszalińskiej. Dziedziną jego prac naukowych jest budowa i eksploatacja maszyn. Specjalnością naukową jest mechatronika, technologia maszyn oraz budowa i eksploatacja precyzyjnych urządzeń technologicznych. Twórca szkoły naukowej w zakresie teoretycznych i doświadczalnych podstaw modelowania procesów obróbki ściernej, innowacyjnych narzędzi ściernych, kształtowania topografii powierzchni i właściwości warstwy wierzchniej, a także zastosowań sztucznej inteligencji w budowie i eksploatacji maszyn, w tym inteligentnych systemów diagnostyki, kompensacji zakłóceń oraz optymalizacji procesów i systemów technicznych. Jest autorem i współautorem ponad 80 patentów i zgłoszeń patentowych. Większość opatentowanych rozwiązań zostało wykorzystanych w budowie narzędzi, napędów i przekładni oraz zautomatyzowanych urządzeń technologicznych w licznych wdrożeniach przemysłowych. Jest laureatem wyróżnionym Złotym Medalem Targów w Lipsku w dziedzinie zautomatyzowanych urządzeń technologicznych.
Kacer Jan 1907-1940 Jan Kacer - podporucznik rezerwy, syn Pawła i Anny z Gierczyńskich,. Był absolwentem seminarium nauczycielskiego w Łodzi, nauczycielem w Szkole Powszechnej w Grzybie, potem w Wojkowie, w Leliwie, w Jesionnej, a od 1937 w Patokach, w powiecie łaskim. Tam też poznał swoją żonę Pelę. W 1929 roku służył w 28 pułku piechoty, w 1935 roku był dowódcą plutonu strzeleckiego w 66. pułku piechoty. W 1939 roku zmobilizowany został do batalionu szkolnego 31. pułku piechoty. Wzięty do niewoli, na rozkaz Stalina został zamordowany w Katyniu. Przez pół wieku rodziny nie wiedziały, gdzie pochowano ciała ofiar stalinowskiego ludobójstwa. Jego żona Pela, także była nauczycielką. Mieli syna Andrzeja zwanego Wojtkiem, który niedawno zmarł. Żona Pelagia zmarła w marcu 2000 roku.
Kacer Pelagia 1908-2000 Pelagia Kacer – była wybitną nauczycielką i wychowawczynią kilku pokoleń zduńskowolan. Dzieci i młodzież pamiętały ją zawsze jako serdecznego i niezawodnego przyjaciela. Pelagia zwana przez setki dzieci i uczniów "ciocia Pelą" Kacer, a z domu Dobrowolska. Przez wiele lat uczyła w Szkole Podst. nr 4 w Zduńskiej Woli. Kształciła też przyszłych nauczycieli w dawnym "Elektroniku". Przez kilkadziesiąt lat pracowała dla Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Jej zasługą było m.in. zorganizowanie placu zabaw przy ul. Piaskowej. Kiedy powstało Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola, starała się przez wiele lat przybliżać tragedię z 1940 roku.. Jej męża Jana zamordowano w Katyniu. Ona jako jedna z pierwszych w Zduńskiej Woli namawiała już w latach 80 XX wieku, aby postawić tablicę, czy pomnik ofiarom Katynia. Ten zbudowano dopiero po jej śmierci.
Kaczmarek Jan 1912-2001 Żołnierz września 1939, sybirak, jeniec Kozielska, urodzony w Polkowie, imię ojca Stanisław, szeregowy
Kaczorowski Paweł 1974 Paweł Kaczorowski – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy lub pomocnika, reprezentant Polski i trener piłkarski. W polskiej Ekstraklasie debiutował w barwach KSZO w spotkaniu z Lechem Poznań. W KSZO rozegrał 11 spotkań. W sezonie 1999/2000 grał w Lechu Poznań. W 2002 roku zmienił klub na Polonie Warszawa. W 2001 roku zdobył Puchar Polski. Również w Polonii dostał przydomek od kibiców Legii „Chórzysta”, za przyśpiewki obrażające Legionistów. W 2009 roku jest lepiej przygotowany i gra całe mecze. W czerwcu 2010 roku działacze GKP nie przedłużyli kontraktu z nim. Od października 2010 został trenerem IV klubu w woj. lubuskim - Pogoni Skwierzyna. W rundzie wiosennej sezonu 2010/2011 wznowił karierę podpisując kontrakt z Turem Turek, gdzie w 2011 wraz z Wojciechem Wąsikiewiczem pełnił funkcję trenera..
Kałużewska Maria 1918-1944 Maria Kałużewska - łączniczka AK, więźniarka obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu - zamordowana w obozie Auschwitz w Oświęcimiu (metalowe epitafium ufundowali harcerze z 2 DHS „Wagabunda”) Była żoną Kazimierza Kałużewskiego (ps. Chińczyk - żołnierza Armii Krajowej, powieszonego za działalność dywersyjno-sabotażową przez Niemców), którą Niemcy również aresztowali, a następnie przesłuchiwali w Łodzi. Została wywieziona do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau i tam zamordowana. Maria Kałużewska była krewną Maksymiliana Kolbegoo, poprzez swojego dziadka, który był bratem matki Kolbego - Mariannę z domu Dąbrowską.
Kałużewski Kazimierz 1912-1944 Kazimierz Kałużewski ps. Chińczyk – żołnierz Armii Krajowej, powieszony za działalność dywersyjno-sabotażową przez Niemców. Był z zawodu kolejarzem, pracował na stacji w Karsznicach. Po wybuchu wojny w 1939 wstąpił do ZWZ obwodu Sieradzkiego i wraz z kolegą Juliuszem Syllą dokonywali sabotażu na składach pociągów odchodzących z Karsznic z zaopatrzeniem na front wschodni. Po aresztowaniu wraz z Juliuszem Syllą zostali powieszeni w Karsznicach. Zgodnie z relacją naocznego świadka, przed egzekucją zostali spędzeni mieszkańcy Karsznic w liczbie 300–400 osób. Więźniowie na miejsce zostali przywiezieni samochodem. Kałużewski tuż przed egzekucją miał wypowiedzieć słowa „rodacy, giniemy”. Był żonaty z Marią Kałużewską z domu Dąbrowską, którą Niemcy również aresztowali, a następnie przesłuchiwali w Łodzi. Została wywieziona do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau i tam zginęła. Maria Kałużewska była krewną Maksymiliana Kolbego.
Kamińska Stefania 1909-1996 Stefania Kamińska - łączniczka AK, zasłużona zduńskowolska pielęgniarka.
Kieszniewski Jan 1925 Członek AK, więzień obozów koncentracyjnych, fizyk, inżynier, pracownik naukowy. Pochodzi ze Zduńskiej Woli, jego rodzina i spokrewniona rodzina Kolbów żyły w bardzo zażyłych stosunkach. W czasie wojny, pomimo młodego wieku, zaangażował się w działalność konspiracyjną. Pomagał mu brat św. Maksymiliana Franciszek Kolbe, który ukrywał się w jego domu. Jan Kieszniewski brał udział w akcjach sabotażu i nielegalnym kolportażu prasy. Wskutek dekonspiracji, obaj zostali aresztowani przez Niemców i po śledztwie w łódzkim więzieniu przetransportowani do Auschwitz. Po kilku dniach pobytu w obozie macierzystym Kieszniewski został skierowany do pracy w Auschwitz III-Monowitz, gdzie doczekał ewakuacji obozu. Wyzwolono go w KL Bergen-Belsen. Franciszek Kolbe zmarł w KL Mittelbau.
Klinger Stanisław 1932-2015 Urodzony w Łodzi, jego mama była członkinią kościelnego chóru, ojciec przedwojennym policjantem (z wykształcenia skrzypkiem). Nigdy nie uczył się malarstwa ani rysunku, jednak swoje pierwsze kreski stawiał już jako mały chłopiec. Człowiek wielu pasji, nie tylko uzdolniony plastycznie, ale i muzycznie. Grał na wielu instrumentach m.in.: harmonijce ustnej, gitarze, mandolinie, skrzypcach. Przez ponad 13 lat występował w kapeli „Szadkowiacy”. Był współtwórcą Muzeum w Wojsławicach. Na jego pracach można znaleźć zabytki naszego regionu, przyrodę, architekturę i ludzi. Był jednym z nielicznych zduńskowolskich regionalistów związanych z działalnością Muzeum Historii Miasta od początku jego powstania.. Stworzył m.in. portrety do „Galerii Niepospolitych Zduńskowolan”. Współtworzył również wystrój Muzeum Domu Urodzin św. Maksymiliana oraz Muzeum Oriońskiego. Był długoletnim i aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli.
Kliś Marian 1933-2013 Marian Kliś, orionista, proboszcz parafii św. Antoniego w Zduńskiej Woli, członek Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli. Urodził się w Międzybrodziu Żywieckim, nowicjat rozpoczął w 1950 r., który ukończył złożeniem I profesji zakonnej aby już w 1954 r. złożyć profesję wieczystą. Studia seminaryjne odbywał we Włocławku i w Zduńskiej Woli. Święcenia kapłańskie przyjął w Zduńskiej Woli. Bardzo skromny w codziennym życiu i swoich potrzebach, ale w trosce o potrzeby duchowe powierzonych sobie ludzi bardzo oddany. Już w swoim czasie podejmował w duszpasterstwie z odwagą ryzyko narażenia Kościoła na „wypadek”, wychodzącego z zakrystii o czym mówi dzisiaj Papież Franciszek. Duszpasterstwo jakie prowadził jako proboszcz w Zduńskiej Woli i w Kaliszu było otwarciem się na „oddalonych od Kościoła” zgodnie z charyzmatem oriońskim.
Kłysińska Wanda 1920-1999 Wybitna, wieloletnia nauczycielka religii i etyki kilku pokoleń zduńskowolan.
Kobusiewicz Tadeusz 1905-1979 Tadeusz Marian Kobusiewicz - kapitan, lekarz weterynarii Wojska Polskiego, profesor nadzwyczajny nauk weterynaryjnych, założyciel Zakładu Pryszczycy Państwowego Instytutu Weterynaryjnego. Urodził się w Szadku, w rodzinie Teofila, stolarza i Heleny z Jędrzejewskich, hafciarki. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 3 lokatą w korpusie oficerów weterynarii. W 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych w Warszawie na stanowisku kierownika laboratorium. Wziął udział w kampanii wrześniowej, a w 1940 w Kampanii francuskiej, jako lekarz weterynarii I dywizjonu 1 Pomorskiego Pułku Artylerii Ciężkiej. Zmarł w Szpitalu Miejskim w Zduńskiej Woli. Miejska Rada Narodowa w Zduńskiej Woli podjęła uchwałę o nazwaniu jego imieniem jednej z ulic.
Kolbe Franciszek 1892-1945 Franciszek Kolbe, starszy brat świętego Maksymiliana Marii Kolbego. Zaangażowany patriota, w 1943 roku został aresztowany przez Niemców i poddany okrutnemu śledztwu w którym nikogo nie wydał. Zmarł w niemieckim obozie koncentracyjnym Mittelbau. Był najstarszym synem Marianny i Juliusza Kolbe, urodził się w Zduńskiej Woli. Dwa lata później przyszedł na świat Rajmund, który po wstąpieniu do zgromadzenia franciszkanów przyjął imię Maksymilian, a w 1896 r. Józef, także zakonnik franciszkański, ojciec Alfons. Podczas wielkiej wsypy, Franciszek Kolbe został aresztowany i poddany okrutnemu śledztwu w więzieniu łódzkim przy ulicy Sterlinga. Nikogo z kolegów nie zdradził. Następnie w grupie 10 więźniów przywieziony został do obozu KL Auschwitz. Zmarł w KL Mittelbau.
Kolbe Maksymilian Maria 1894-1941 Maksymilian Maria Kolbe, właściwie Rajmund Kolbe – polski franciszkanin konwentualny, prezbiter, gwardian, misjonarz, męczennik, święty Kościoła katolickiego. Wzrastając w chrześcijańskiej atmosferze rodzinnego domu ukończył tam Rajmund szkołę powszechną i rozpoczął naukę w szkole średniej. W Pabianicach również usłyszał pierwsze głosy zakonnego i kapłańskiego powołania. Tu również uświadomił sobie ów dar, jaki stał się natchnieniem na całe jego życie - miłość szczególną do Matki Najświętszej. Założyciel organizacji Rycerstwo Niepokalanej, miesięcznika „Rycerz Niepokalanej” i Radia Niepokalanów oraz najliczniejszego klasztoru na świecie w Niepokalanowie. Aresztowany i uwięziony na Pawiaku, trafia do KL Auschwitz. Podczas wybiórki na śmierć głodową zastępuje więźnia Gajowniczka. Po dwóch tygodniach zostaje dobity zastrzykiem fenolu w bunkrze głodowym. Pierwszy polski męczennik okresu II wojny światowej wyniesiony na ołtarze podczas beatyfikacji jako wyznawca w 1971, a następnie kanonizacji jako męczennik w 1982.
Korotyński Antoni ?-1863 Antoni Korotyński - porucznik, dowódca oddziału powstańczego, zginął od ran w bitwie pod Lututowem stoczonej 15 czerwca 1863. Oddział Antoniego Korotyńskiego powstał w pierwszej dekadzie czerwca 1863 roku. W przeważającej części zaciągnęli się do niego mieszkańcy powiatów krotoszyńskiego, ostrowskiego i ostrzeszowskiego, czyli z obszaru zaboru pruskiego. Informacja o powstaniu oddziału, jego stanie osobowym i uzbrojeniu szybko dotarła do Rosjan, którzy niezwłocznie zorganizowali ekspedycję przeciw niemu. Walka rozpoczęła się na polach Lututowa i trwała prawie trzy godziny. Szybko, przekształciła się w rozpaczliwą obronę. Dowodzący nimi Antoni Korotyński został ciężko ranny i zmarł po kilku dniach.
Korzec Michał 1945 Potomek zduńskowolskich przemysłowców - włókienników. Syn Szmula Majera Korca i Rywki-Dwojry z d. Szpiro. Rodziny te na przełomie XIX i XX w. osiedliły się na stałe w Zduńskiej Woli. Wojna przerwała jednak tę więź, którą podejmuje po latach Pan Michał. Mieszkał w wielu krajach. Z wykształcenia jest fizykiem, socjologiem, politologiem i ekonomistą. Miłośnik kultury i znawca problematyki chińskiej, autor 8 książek i wielu artykułów naukowych. Więzień Oświęcimia w wieku ok. 20 lat pokonał „Marsz śmierci” z Oświęcimia do Gross Rosen pod Wrocławiem (około 200 km) w 1945 r. Po wojnie zamieszkał w Szwajcarii. Fundator dwóch pomników na cmentarzu żydowskim w Warcie, poświęconych ofiarom nazizmu – 10-ciu Żydom powieszonym 14. 04. 1942 r. i zamordowanym w czasie likwidacji warckiego getta w sierpniu 1942 r.
Kosińska-Graf Renata 1972 Renata Kosińska-Graf, nauczycielka oddana dzieciom wymagającym szczególnej pomocy. Od wielu lat jest dyrektorem Zespołu Szkół Specjalnych im. Marii Grzegorzewskiej.
Kozakowska Róża 1989 Urodzona w Zduńskiej Woli, złota i srebrna medalistka igrzysk paraolimpijskich w Tokio, zdobyła nagrodę Sport Bez Barier w 87. Plebiscycie „Przeglądu Sportowego”. Róża Kozakowska jest utytułowaną paraolimpijką. Karierę zaczynała w klubie IKS START Zduńska Wola. Na igrzyskach w Tokio zdobyła dwa medale i pobiła rekord świata w rzucie maczugą. Do złota w tej konkurencji dołożyła również srebro w pchnięciu kulą. W 2021 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2022 podczas gali 87. Plebiscytu Przeglądu Sportowego na 10 najlepszych sportowców Polski w 2021 roku, została laureatką w kategorii „Sport bez barier”.
Kozłowski Jerzy 1930-2010 Jerzy Bogumił Kozłowski – polski regionalista, społecznik, działacz kulturalny i sportowy, kolekcjoner, publicysta, wieloletni wiceprezes Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli. Ukończył Liceum Handlu Zagranicznego oraz Wyższą Szkołę Ekonomiczną, uzyskując tytuł magistra. Był czołowym zawodnikiem biegów sprinterskich w Polsce. Zdobył tytuł mistrza Polski młodzików w Bydgoszczy. W latach 70. XX w. został lekkoatletycznym sędzią klasy międzynarodowej. Był inicjatorem budowy stadionu "Start Resursa" w Zduńskiej Woli. Jako prezes Zarządu Oddziału Miejskiego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Zduńskiej Woli, a następnie Zarządu Wojewódzkiego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Sieradzu organizował pionierskie spływy rzeką Wartą. Był współtwórcą i działaczem: Harcerskiego Chóru Rewelersów, zespołu jazzowego "Hot Combo", Klubu Kolekcjonera, Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli oraz Zduńskowolskiego Towarzystwa Inicjatyw Społecznych. Jego ukoronowaniem pracy społecznej było wydanie "Opowieści z miasta nad Brodnią".
Krenz Otton Fryderyk 1890-1962 Urodził się w Zduńskiej Woli. Jego rodzicami byli Karol i Emilia z Seidlów, oboje wyznania ewangelicko-augsburskiego. Po ukończeniu szkoły średniej o kierunku handlowym w Łodzi studiował teologię ewangelicką na Uniwersytecie w Dorpacie. Posługę kapłańską zaczął jako wikary w Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Świętej Trójcy z Łodzi. W 1939 był nakłaniany do podpisania volkslisty. Odmówił, został aresztowany a następnie trafił do obozu w Sachsenhausen. Jesienią 1940 r., wraz z grupą kilku duchownych, został zwolniony. Po powrocie zajął się organizacją tajnego nauczania dla uczniów Prywatnego Męskiego Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Reja Zboru Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie. W powstaniu sprawował opiekę duszpasterską nad ludnością cywilną i powstańcami. Powstanie zabrało jego żonę i córkę, zginęły przysypane gruzami w piwnicy kamienicy Wedlów. Wojnę przeżył syn pastora - Jan, który został później kompozytorem i dyrygentem.
Kręcicki Antoni ok.1886-1920 Nauczyciel, działacz społeczny, ochotnik wojny polsko-bolszewickiej, kierownik Preparandy Nauczycielskiej w Zduńskiej Woli, sekretarz Radny Miasta Zduńska Wola. Był peowiakiem. Po tzw. kryzysie przysięgowym Legionów znalazł się w obozie jeńców legionistów w Szczypiornie pod Kaliszem. Kiedy go zwolniono zamieszkał w Zduńskiej Woli. Uczył języka polskiego, gimnastyki i śpiewu. Prowadził też musztrę z młodzieżą w okolicznych lasach. Z młodzieżą tą zbierał także gałązki borówkowe przeznaczone po wysuszeniu na herbatę dla wszystkich mieszkańców bursy preparandy (preparanda nauczycielska - kurs przygotowujący do nauczania w szkołach jednoklasowych, organizowany w Galicji od 1854 r. przy czteroletnich szkołach elementarnych).
Krolopp Włodzimierz 1928-2013 Włodzimierz Jan Krolopp – polski inżynier, profesor nauk technicznych, specjalista z dziedziny metrologii elektrycznej i elektronicznej, pomiarów w papiernictwie i spektrometrii mas. W latach 1990–1993 pełnił obowiązki rektora Politechniki Lubelskiej, a w latach 2001–2002 kierownika Katedry Automatyki i Metrologii Wydziału Elektrotechniki i Informatyki PŁ. W roku 1975 podjął pracę na stanowisku docenta w Politechnice Świętokrzyskiej. Habilitację uzyskał w roku 1980 na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej. W roku 1983 rozpoczął pracę na Politechnice Lubelskiej, gdzie pracował do roku 2003. Włodzimierz Krolopp jest autorem ok. 100 prac, w tym dwóch monografii i czterech skryptów. Został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Królikowski Paweł 1961-2020 Paweł Zbigniew Królikowski – polski aktor filmowy, telewizyjny, teatralny i dubbingowy, prezenter i realizator telewizyjny oraz działacz kulturalny, prezes Związku Artystów Scen Polskich. Urodził się i dorastał w Zduńskiej Woli jako najstarsze z trojga dzieci pary nauczycieli – Jadwigi i Jana Królikowskich. Jego ojciec działał też społecznie w szkolnych klubach sportowych, przez 19 lat był prezesem zarządu miejskiego SKS. Praprababka Teresa Królikowska z domu Breier w połowie XIX wieku przybyła z Czech do Zduńskiej Woli. Miał młodszego brata Rafała który został także zawodowym aktorem, i młodszą siostrę Anitę. Przeszedł zabieg usunięcia tętniaka mózgu. Operacji neurochirurgicznej musiał się poddać również z powodu ujawnionego guza mózgu. Zmarł w Warszawie w wieku 58 lat, pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach w Warszawie. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej.
Królikowski Rafał 1966 Rafał Królikowski – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Urodził się i dorastał w Zduńskiej Woli jako drugie z trojga dzieci pary nauczycieli – Jadwigi i Jana Królikowskich. Praprababka Teresa Królikowska w połowie XIX wieku przybyła z Czech do Zduńskiej Woli. Jego ojciec działał też społecznie w szkolnych klubach sportowych, przez 19 lat był prezesem zarządu miejskiego SKS. Miał starszego brata Pawła, który ukończył wcześniej szkołę teatralną we Wrocławiu i został zawodowym aktorem, oraz młodszą siostrę Anitę. Po maturze zdawał najpierw do łódzkiej PWSTiF, potem krakowskiej PWST, zanim dostał się do warszawskiej PWST, którą ukończył. Jego debiutancką rolą ekranową był podchorąży Marcin w filmie wojennym Andrzeja Wajdy Pierścionek z orłem w koronie. Odebrał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego. Kreacja diabła Balana w kostiumowym filmie fantastycznym Krzysztofa Gradowskiego Dzieje mistrza Twardowskiego przyniosła mu nagrodę za najlepszą rolę męską na Festiwalu Filmowym dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu.
Krzaczkowski Marian 1883-1940 Nauczyciel, działacz ZNP, kierownik zduńskowolskiej Preparandy Nauczycielskiej w latach 1923-1924, porucznik Wojska Polskiego, więzień Kozielska. Rozstrzelany w Katyniu.
Kubiak Dariusz 1961 Dariusz Kubiak – polski działacz związkowy, poseł na Sejm III kadencji. Jest absolwentem Liceum Zawodowego w Zduńskiej Woli (1980). W latach 1980–2002 pracował w Zakładach Przemysłu Bawełnianego „Zwoltex”. następnie został zatrudniony w MPK Zduńska Wola. W 1980 został działaczem „Solidarności”, w latach 90. kierował podregionem związku. Wybierany do zarządu Regionu Ziemia Łódzka związku. Był także posłem na Sejm III kadencji z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność z okręgu sieradzkiego i do 2002 działaczem Ruchu Społecznego AWS. W 2001 bezskutecznie kandydował ponownie do Sejmu. W 2010 z ramienia PiS został radnym powiatu zduńskowolskiego, mandat utrzymał również w 2014. W 2018 został natomiast radnym miejskim w Zduńskiej Woli.
Kubiak Franciszek 1934-2009 Franciszek Kubiak był znakomitym malarzem i pedagogiem. Stworzył od podstaw Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Zduńskiej Woli i przez 16 lat był jego dyrektorem. Studia artystyczne ukończył w gdańskiej ASP w 1961 r w pracowniach prof. Stanisława Borysowskiego i Piotra Potworowskiego. Jako współzałożyciel "Grupy Sieradzkiej" był jednym z pierwszych artystów należących do sieradzkiego środowiska plastycznego. Aktywnie uczestniczył w licznych plenerach i wystawach poplenerowych oraz w wystawach środowiskowych: w latach 1976-1978 w pokazach "Grupy Sieradzkiej" w Sieradzu, Wieluniu, Zduńskiej Woli, Koninie, Legnicy i Wałbrzychu, następnie w Sieradzkich Prezentacjach Plastycznych, oraz Salonach Wiosennych i Jesiennych w Łodzi.
Kulma Lech 1960-2020 Lech Kulma, społecznik i zduńskowolski działacz sportowy. Był prezesem klubu MKS Zduńska Wola w latach 2003-2011. Od wielu lat działał na rzecz sportu w Zduńskiej Woli, głównie z myślą o dzieciach. Pasjonowała go fotografia sportowa. Można go było spotkać z aparatem fotograficznym na wielu sportowych imprezach. Współpracował zresztą z "Dziennikiem Łódzkim". Zasiadał w kapitule Plebiscytu 7 Wspaniałych na Najpopularniejszych Sportowców i Trenera Ziemi Sieradzkiej.
Kuske Zygmunt 1905-1944 Kuske Zygmunt - marynarz, i mechanik na słynnych polskich transatlantykach MS „Piłsudski”, MS „Chrobry” i MS „Batory”. Zmarł w wieku 39 lat w Edynburgu w Szkocji. Pochowany na cmentarzu Corstorphine Hill, Edynburg, Szkocja.
Langer Ignacy 1895-1941 Langer (Langner?) Ignacy - posterunkowy Policji Państwowej w komisariacie w Zduńskiej Woli. W 1939 r. stanął jako żołnierz w szeregach obrońców Ojczyzny, zmarł z wycieńczenia w grudniu 1941 r. w Magadanie na Kołymie.
Latosiński Janusz 1902-1976 Pierwszy skaut w naszym mieście, twórca pierwszego zduńskowolskiego zastępu w 1915 roku.
Latus Lilla 1960 Lilla Latus urodziła się w Widawie. Od najmłodszych lat związana jest ze Zduńską Wolą. Tutaj kończyła Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące. Od lat należy do Klubu Literackiego Topola w Zduńskiej Woli i Związku Literatów Polskich. Wydała kilka autorskich tomików. Jest ogromną miłośniczką podróży, które także opisuje w swoich publikacjach. Jest tłumaczką języka angielskiego. Została wyróżniona w kategorii Media/Wydawnictwa w publikacji pt. „Lista Mocy. 100 najbardziej wpływowych Polek i Polaków z niepełnosprawnością.” Rok później znalazła się gronie 20 najbardziej wpływowych kobiet województwa łódzkiego plebiscytu organizowanego przez Dziennik Łódzki.
Lehmann Jerzy 1900-1945 Lehmann Jerzy - pastor kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, proboszcz parafii Zduńska Wola, administrator zboru Sieradz, wikariusz parafii Zduńska Wola, doktorant Wydziału Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego, student teologii w Lipsku i Warszawie, autor prac historycznych i sztuk teatralnych, żonaty, bezdzietny.
Lemberg Jakub 1899-1942 Jakub Lemberg – lekarz medycyny, działacz społeczny, samorządowiec, bohaterski przywódca społeczności żydowskiej zduńskowolskiego getta. Nieposłuszny wobec okupanta, przy likwidacji getta wywieziony prywatnym autem jednego z niemieckich oficerów zaginął bez śladu. „Jesteśmy pewni, i nie ulega żadnych wątpliwości, że mój ojciec został zamordowany za to, że nie chciał współpracować z Niemcami i był dumnym Żydem” – wspominała Rita Grundman, córka Lemberga.
Lepczyński Stefan 1906-1995 Rzemieślnik, tkacz, znany i ceniony przez mieszkańców Zduńskowolanin.
Libsz Jan 1912-1944 Współorganizator konspiracyjnej Legii Narodowej na terenie Zduńskiej Woli i Sieradza, a następnie żołnierz ZWZ-AK, ps. „Anatol”, „Kruk”. Libszowie byli rodziną mającą czeskie korzenie, ulegli najpierw zniemczeniu, a następnie spolszczeniu. W czasie wojny Jan Libsz wstąpił do NSDAP, został członkiem Narodowosocjalistycznego Korpusu Kierowców. Umożliwiało mu to podróżowanie podczas godzin policyjnych. Dobre alibi zapewniała mu też praca w łódzkiej fabryce Steinerta. Dopiero potem okazało się, że to kamuflaż, który pozwolił mu na działalność konspiracyjną. Libsza aresztowano i zamordowano w siedzibie Gestapo, nie "sypnął" nikogo. W ręce Niemców trafiła też jego żona. Przed aresztowaniem zdążyła ukryć u sąsiadki ich dwuletniego syna Jana. Zostawił żonę i syna, których po wojnie komuniści "uznali" za Niemców i skierowali na ciężkie roboty.
Łukomski Adam 2001 Adam Łukomski - klub KS AZS AWF Wrocław, trener Rostk William. Pochodzi ze Zduńskiej Woli, trenował w klubie MUKS Park Zduńska Wola. Był podopiecznym Tomasza Szewczyka. Uczył się w II Liceum Ogólnokształcącym w Zduńskiej Woli. Adam Łukomski wchodził w skład naszej reprezentacji w sztafecie szwedzkiej. Polscy sportowy wywalczyli brązowy medal.
Macherzyński Bohdan 1942-2020 Bohdan Macherzyński - pedagog i wychowawca, druh, harcmistrz. Przewodniczący Sądu Harcerskiego Hufca ZHP Zduńska Wola, członek Sądu Harcerskiego Chorągwi Łódzkiej ZHP. Działał także w zduńskowolskiej Ochotniczej Straży Pożarnej i Towarzystwie Przyjaciół Zduńskiej Woli. Nauczyciel zduńskowolskich szkół, harcerz, krajoznawca, członek założyciel i długoletni działacz Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli. Odszedł mając 78 lat. Pracował jako pedagog i wychowawca w Szkole Podstawowej im. Stefana Żeromskiego, Zespole Szkół Zawodowych oraz był dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 12.
Mączyński Franciszek 1901-1998 Ksiądz infułat Franciszek Mączyński święcenia kapłańskie przyjął w 1926 r. W 1930 r. ukończył studia z zakresu nauk biblijnych na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie II wojny światowej był więziony w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Dachau. Przyczynił się do powstania Gimnazjum przy II Korpusie Wojska Polskiego w Trani. Był ojcem duchownym Papieskiego Instytutu Polskiego i Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie. Współpracował z sekcją polską Radia Watykańskiego. Piastował stanowisko rektora Papieskiego Instytutu Polskiego w Rzymie i konsultora Kongregacji Zakonów. W 1968 r. został infułatem, a od 1973 r. był kanonikiem honorowym Bazyliki św. Piotra w Rzymie. Część swych zbiorów przekazał do Ośrodka Dokumentacji i Studium Pontyfikatu w Rzymie. Humanista, znawca sztuki i kolekcjoner.
Majdak Bolesław 1929-2014 Ks. dr Bolesław Majdak, Orionista, historyk, kapelan harcerzy, członek Związku Sybiraków i Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli. Przeżył 85 lat, zmarł we wspólnocie zakonnej w Łaźniewie. Odbył studia filozoficzne i teologiczne we Włocławku i Zduńskiej Woli. Wykładał w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Orionistów w Zduńskiej Woli. Wyjechał na studia do Rzymu, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie do kraju pracował w sekretariacie Prowincji. Po ciężkiej chorobie, na stałe osiadł w Zduńskiej Woli. Nie ustawał w swojej pracy społecznej i zawodowej. Opublikował kilka ciekawych i cennych publikacji dotyczących historii Zgromadzenia Orionistów w Polsce, w tym w Zduńskiej Woli.
Majewski Hieronim 1914-1997 Hieronim Majewski był podporucznikiem Wojska Polskiego. We wrześniu 1939 r. walczył w batalionie morskim Gdyni, jako dowódca plutonu taczanek, dostał się do niewoli niemieckiej. Po nieudanej ucieczce skierowano go do obozu karnego w Schildbergu. Był delegatem do lasu katyńskiego, gdzie brał udział w identyfikowaniu zwłok polskich oficerów wraz z innymi Polakami. W Katyniu Majewski spędził zaledwie jeden dzień. Po powrocie m.in.: w Karsznicach, Zduńskiej Woli, Sieradzu oraz innych miejscowościach brał udział w wiecach, na których pod niemieckim przymusem opowiadał o zbrodni dokonanej przez Związek Radziecki. Po wojnie unikał tego tematu. Chciał ułożyć sobie życie. Niestety jego krytyczne, wyrażane głośno opinie na temat działalności władz sprawiły, że jego przeszłość i wiedza zwróciły uwagę służb. Aresztowano go i skazano na 6 lat więzienia za szerzenie antyradzieckiej propagandy.
Majkowska Justyna 1977 Justyna Majkowska – polska piosenkarka, była wokalistka zespołu Ich Troje. Absolwentka Uniwersytetu Opolskiego, pedagog. Współpracowała z zespołem Erato, którego inicjatorem był Andrzej Wawrzyniak. Grupa brała udział w ogólnopolskich festiwalach piosenki nieobojętnej, śpiewając utwory poetyckie z własnymi tekstami bądź tekstami poetów z „Topoli”, klubu literackiego działającego przy MDK w Zduńskiej Woli. Latem 2010 dała szereg koncertów charytatywnych, wspierając chore dzieci z okolic swojej rodzinnej miejscowości. Jest ambasadorem zduńskowolskiej Fundacji AMI, pomagającej dzieciom z różnymi niepełnosprawnościami.
Manitius Gustaw 1880-1940 Gustaw Manitius – duchowny ewangelicko-augsburski, organizator polskiego życia ewangelickiego w Wielkopolsce i na Pomorzu, senior diecezji wielkopolskiej, męczennik II wojny światowej. Podczas I wojny światowej organizował pomoc dla społeczeństwa miasta i współdziałał w procesie polonizacji szkolnictwa, wykładając religię ewangelicką i historię w gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego. Zaangażowany w życie lokalne, jako radny miejski należał do inicjatorów niezrealizowanego projektu budowy linii tramwajowej do Łodzi. W 1923 został poświęcony parafialny dom starców.
Marabotto Błażej 1895-1945 Ks. Błażej Marabotto, pierwszy prowincjał polskiej prowincji orionistów, duszpasterz kolonii włoskiej w Warszawie, rektor tajnego Seminarium Duchownego w Warszawie, superior Księży Orionistów i kapelan kolonii włoskiej w Warszawie.
Masłowski Łukasz 1981 Łukasz Masłowski - polski piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika. Swoją karierę zaczynał w klubie MKS MOS Zduńska Wola. Był dyrektorem sportowym Widzewa Łódź. Brat Macieja. Syn Jacka, który w przeszłości był czołowym hokeistą ŁKS-u Łódź. Karierę zakończył w Olimpii Karsznice (Zduńska Wola). Masłowski rozegrał 89 meczów i strzelił 11 bramek w ekstraklasie.
Mataśka Helena 1920-2022 Helena Mataśka była najmłodszą córką w rodzinie tkaczy Antoniego i Katarzyny Chrzanów. W latach 1940-1944 przebywała w Warszawie, gdzie została zaangażowana przez swoją siostrę Janinę do konspiracji ZWZ-AK pod ps. „Grażyna”. Dwa tygodnie przed wybuchem powstania warszawskiego wróciła do Zduńskiej Woli (starsze siostry – Janina „Janeczka” i Antonina „Tola” brały udział w walkach o stolicę). Od założenia Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli jest jego członkiem. W 2015 r. nadano jej godność członka honorowego. Należy również do Związek Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. Za swoją pracę społeczną i zawodową została uhonorowana m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Matykiewicz Andrzej 1939-2010 Jego rodzice to Kazimierz i Emilia z d. Rybak Pochodząca ze Lwowa mama była nauczycielką. Ojciec urodził się w Sulęcinie pod Kołem, a zawodowo związany był z urzędem gminnym w Krokocicach, gdzie pełnił funkcję sekretarza. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim. Pracował też jako nauczyciel w Krokocicach i jako geodeta w Prezydium w Zduńskiej Woli. Tam też rozpoczynał karierę prawniczą. Zdał egzamin sędziowski, pracował w Sądzie w Sieradzu, jako sędzia. Sprawował też funkcję wiceprezesa sądu. Następnie powrócił do pracy radcy prawnego. Był Przewodniczącym Rady Miasta Zduńska Wola podczas jej pierwszej kadencji. Dał się poznać jako kompetentny i oddany miastu samorządowiec. W 1992 r. otworzył własną kancelarię adwokacką, którą prowadził do 2007 r.
Michalak Bronisław ?-1908 Bronisław Michalak był w Zduńskiej Woli instruktorem lokalnej komórki Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej, nazywanej Kwiatem Paproci – od Lasu Paprockiego, gdzie prowadzono ćwiczenia. Aktywny w trakcie Rewolucji 1905 roku, był autorem kilkudziesięciu zamachów na szpicli i policjantów. Został wydany przez szpicla. Osaczony przez wojsko w domu przy ulicy Piwnej, nie mając szans na ucieczkę, popełnił samobójstwo.
Mikołajczyk Małgorzata 1958 Małgorzata Mikołajczyk, zawodowa fotograficzka, freelancer (to już jej siódmy zawód), wykładowca Warszawskiej Szkoły Fotografii i Projektowania Graficznego od 2001 do 2018 roku. Dyplom z fizyki na Uniwersytecie Łódzkim uzyskała w 1983 roku oraz studia podyplomowe z Fotografii i Informacji Wizualnej na Uniwersytecie Warszawskim w 1989 roku.
Muzaj Ryszard 1955 Ryszard Muzaj – polski pieśniarz, wykonawca szant i autor piosenek o tematyce morskiej. Współtwórca programów radiowych i telewizyjnych o tematyce żeglarskiej. Współzałożyciel i wieloletni członek popularnej polskiej grupy szantowej Stare Dzwony. Współtwórca wielu programów radiowych i telewizyjnych. Brał udział w akcji ratowania rozbitków z zatopionego w okolicach Bermudów brytyjskiego żaglowca Marques przyczyniając się m.in. do uratowania ośmiu osób. Uczestniczy jako wykonawca i juror we wszystkich znaczących festiwalach marynistycznych i szantowych w kraju i za granicą. Koncertował m.in. w Wlk. Brytanii, Holandii, Francji, Niemczech, Skandynawii, USA, Kanadzie. Laureat wielu nagród i wyróżnień - zespołowe Grand Prix 1983 na Shanties, indywidualne Grand Prix na Shanties 1999 r., zespołowe Grand Prix na Shanties 2000, a w roku 2003 na Pływającym Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Morskiej. "Wiatrak" w Świnoujściu zdobył tytuł "Bard Bałtyku".
Niedźwiecki Piotr 1956 Piotr Niedźwiecki – polski samorządowiec, prezydent Zduńskiej Woli, brat Marka Niedźwieckiego. Ukończył historię nauczycielską na Uniwersytecie Łódzkim, a także podyplomowe studia z zakresu zarządzania w oświacie i nauczania na odległość. W trakcie kadencji przystąpił do Platformy Obywatelskiej. W kwietniu 2009 wygrał w drugiej turze bezpośrednie przedterminowe wybory na urząd prezydenta Zduńskiej Woli, kandydując z ramienia komitetu Forum Praca, Rodzina, Sprawiedliwość. W 2014 po raz kolejny wygrał wybory w drugiej turze, zwyciężając w niej kandydatkę PO Hannę Iwaniuk przewagą 277 głosów. W 2018 nie został ponownie wybrany, przegrywając w pierwszej turze głosowania.
Nocny Józef 1934-2016 Ks. Józef Nocny był wieloletnim proboszczem parafii p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zduńskiej Woli, obecnie Bazyliki Mniejszej przy ul. Kościelnej. Dwukrotnie pełnił posługę kapłańską w Zduńskiej Woli, najpierw w latach 70-tych XX wieku jako wikariusz parafii Wniebowzięcia NMP, a następnie w latach 1990-2009 jako jej proboszcz, pełniąc jednocześnie przez kilka kadencji urząd dziekana zduńskowolskiego i wikariusza biskupiego na rejon sieradzki. Został odznaczony Medalem "Zasłużony dla Miasta Zduńska Wola". To jego dziełem było zakończenie budowy Ośrodka Pamięci św. Maksymiliana Marii Kolbego w Zduńskiej Woli, i uzyskanie rangi diecezjalnego Sanktuarium Urodzin i Chrztu Świętego Maksymiliana Kolbego dla kościoła pw. Wniebowzięcia NMP.
Nowak-Stańczyk Katarzyna 1964 Prof. dr hab. Katarzyna Nowak-Stańczyk - polska śpiewaczka operowa i pedagog. Pochodzi ze Zduńskiej Woli. Ukończyła II Liceum Ogólnokształcące i PSM I stopnia w Zduńskiej Woli. Absolwentka Akademii Muzycznej w Łodzi (klasa prof. Jadwigi Pietraszkiewicz, dyplom z wyróżnieniem w 1989). Była laureatką m.in. Konkursu im. Ady Sari w Nowym Sączu (nagroda specjalna), I Międzynarodowego Konkursu im. Stanisława Moniuszki w Warszawie (nagroda specjalna), Międzynarodowego Konkursu Wokalnego w Pretorii (RPA).
Nowak Zofia 1918-1944 Zofia Nowak brała udział w Powstaniu Warszawskim jako sanitariuszka pod pseudonimem "Kra", miała stopień strzelec. Imiona jej rodziców to Szczepan i Magdalena. Przed Powstaniem Warszawskim mieszkała w Warszawie. Przynależała do Oddziału I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - Sanitariat. Walczyła na Śródmieściu Północ, ciężko ranna 5.08.1944 r., przebywała w Szpitalu Polowym na ul. Świętokrzyskiej gdzie zmarła w wyniku odniesionych ran.
Okoń Danuta 1939 Zasłużona zduńskowolska pielęgniarka
Okoń Krystyna 1945-2017 Krystyna Okoń urodziła się w rodzinie rzemieślniczej zduna Franciszka Dębowskiego i Eugenii z Andersów. Ukończyła II Liceum Ogólnokształcące w Zduńskiej Woli. Już wówczas zainteresowała się turystyką i krajoznawstwem. Przez cały okres pracy zawodowej aż do samej śmierci, czynnie uczestniczyła w działalności turystyczno-krajoznawczej w Oddziale PTTK. W latach 1992-2004 była prezesem zduńskowolskiego Oddziału. Za jej prezesury powołany został Ośrodek Informacji Turystycznej, funkcjonujący do dnia dzisiejszego. Znana też była z działalności w Towarzystwie Przyjaciół Zduńskiej Woli, którego była członkiem – założycielem. W 2009 r. jej sylwetka została wprowadzona do galerii TPZW „Niepospolitych Zduńskowolan”, a w 2015 r. została odznaczona medalem pamiątkowym Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli za całokształt działalności.
Olejniczak Andrzej 1954 Andrzej Olejniczak – jeden z uznanych polskich saksofonistów na arenie międzynarodowej, kompozytor, aranżer, wykładowca. Członek najlepszej w latach 80 elektro-jazzowej grupy String Connection. Uczy muzyki klasycznej na saksofonie w Conservatorio Profesional de Música w Leioa i prowadzi klasę jazz combo w Centro Superior de Musica del Pais Vasco – Musikene - w San Sebastian. Został uhonorowany tytułem „Ambasador Kultury Miasta Zduńska Wola”. Jako współtwórca lub sideman ma na koncie ponad 70 płyt. Jego pierwszy autorski album „Catch”, nagrany w 1994 w Hiszpanii, zdobył tytuł Płyty Roku, a „Live at Altxerri” z roku 2004 wysoko został oceniony w magazynie „Jazz Forum”.
Orlicz-Dreszer Gustaw 1889-1936 Gustaw Konstanty Orlicz-Dreszer, ps. „Orlicz” – żołnierz Legionów Polskich, członek Polskiej Organizacji Wojskowej, kawalerzysta, generał dywizji Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i walk o niepodległość Polski w wojnie z bolszewikami. Generał, legionista, działacz polityczny, piłsudczyk. W latach 1914-1917 służył w I Brygadzie Legionów. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 r. został dowódcą I Pułku Szwoleżerów, a następnie I Brygady Jazdy. W 1936 r. został inspektorem Obrony Powietrznej Państwa.
Ostromęcki Bogdan 1911-1979 Polski poeta i eseista, tłumacz, autor słuchowisk radiowych z wykształcenia prawnik. W czasie II wojny światowej studiował filologię polską na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich w Warszawie i był żołnierzem Armii Krajowej. Rozpoczął pracę w dziale literackim Polskiego Radia i przez wiele lat kierował redakcją audycji poetyckich. Jako poeta zadebiutował w prasie literackiej w 1939. W jego dorobku znalazły się także utwory dla dzieci i młodzieży, słuchowiska radiowe i tłumaczenia poezji francuskiej (dzieła Jules’a Laforgue’a i Charles’a Péguya). Otrzymał nagrodę literacką imienia Włodzimierza Pietrzaka. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli.
Oxiński Józef 1840-1908 Józef Oxiński (Oksiński) herbu Oksza – major wojsk polskich w powstaniu styczniowym, naczelnik wojenny powiatu piotrkowskiego, inżynier. Syn Tomasza i Ludwiki z domu Szulc. Ukończył szkołę w Płocku oraz Instytut Agronomiczny w Marymoncie. Wstąpił do Polskiej Szkoły Wojskowej we Włoszech, gdzie kształcono kadry dla przyszłego powstania. Od początku należał do stronnictwa „Czerwonych”. Mianowano go porucznikiem i wyznaczono na dowódcę oddziału powstańczego w województwie kaliskim. Aresztowany przez Prusaków, został odstawiony do granicy belgijskiej i zwolniony. Osiadł w Paryżu, gdzie ukończył Szkołę Nauk Politycznych oraz Wydział Budowy Dróg i Mostów. Do Polski wrócił w 1872 i pracował jako inżynier kolejnictwa, mieszkał w Krakowie, Nowym Sączu, a w 1903 przeniósł się do Lwowa, gdzie zmarł.
Pawłowski Jan 1923 Działacz niepodległościowy, malarz miniaturzysta, wykładowca College de France, delegat polskiego rządu emigracyjnego we Francji
Pawłowski Wiesław 1939-2020 Wiesław Pawłowski – prezes i działacz Koła Związku Sybiraków w Zduńskiej Woli, animator kultury filmowej, filatelista i członek Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli. Znalazł się w grupie organizatorów Amatorskiego Klubu Filmowego „Emdek” przy Miejskim Domu Kultury w Zduńskiej Woli, zostając jego pierwszym przewodniczącym. Był aktywnym działaczem Polskiego Związku Filatelistów m.in. wiceprezesem Zarządu Miejskiego Koła PZF im. Ignacego Boernera w Zduńskiej Woli. W ostatnim czasie kierował pracami Koła Związku Sybiraków w Zduńskiej Woli. Był także członkiem Rodzin Osadników Wojskowych. W 2018 r. znalazł się w Komitecie Honorowym Obchodów 100-lecia Odzyskania przez Polskę Niepodległości.
Pietrzykowski Leon 1912-1952 Leon Pietrzykowski - magister filozofii, literaturoznawca, profesor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Miał wielu przyjaciół: z czasów studenckich na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz z czasów II Wojny Światowej. Jedna z tych przyjaźni, z dramaturgiem Jerzym Szaniawskim, zaowocowała przekazaniem Leonowi rękopisów. Przedwcześnie tragicznie zmarły, tonie w Narwi w Zegrzynku u Jerzego Szaniawskiego Posiadał wiele pasji: teatr, literatura, wycieczki górskie.
Rajczak Feliks 1938-1987 Feliks Rajczak – polski poeta, satyryk, edytor, działacz kulturalny. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim. Debiutował jako poeta na łamach "Nowej wsi". Organizował życie kulturalne, pracował m.in. jako nauczyciel języka polskiego, wicedyrektor WDK w Sieradzu, sekretarz Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli. Podczas pracy w WDK powołał Klub Pracy Twórczej, a w nim sekcje: literacką, plastyczną i muzyczną. Został członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli. Ożenił się z Marią Podgórską - mieszkanką Zduńskiej Woli, koleżanką ze studiów, mieli dwóch synów, Wojciecha Feliksa - magistra farmacji i Witolda Aleksandera - artystę plastyka. Zmarł nagle w drodze z pracy.
Ratajczyk Tomasz 2002 Tomasz Ratajczyk, zawodnik klubu MUKS Park Zduńska Wola zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Europy w Lekkiej Atletyce U18 w Györ na Węgrzech. Pobił życiowy rekord w rzucie młotem.
Rezler Józef 1915-1993 Skrzypek, wirtuoz, pedagog, członek zespołu muzycznego polskiej YMCA w I Dywizji Pancernej, koncertmistrz Filharmonii Pomorskiej. Urodzony Zduńskiej Woli, tu ukończył szkołę powszechną i rozpoczął naukę w Seminarium Nauczycielskim. Rodzice przenieśli się do Łodzi, gdzie kontynuował naukę. Wybuch wojny przerwał mu studia. W czasie działań wojennych włączony do I Dywizji Pancernej gen. Maczka, do Ekipy Polowej YMCA gdzie grał jako skrzypek solista i członek orkiestry w obozach wojskowych na terenie Niemiec, Holandii i Belgii. Dyplom uzyskał po wojnie w PWSM w Sopocie. Należał do nielicznych artystów, którym udawało się godzić pracę artystyczną z działalnością popularyzatorską i społeczną. Zasiadał w różnych gremiach, ciałach i towarzystwach, pełniąc w nich odpowiedzialne funkcje.
Rokossowski Kazimierz 1876-? Kazimierz Rokossowski - syn Piotra i Juli Cholewińskiej, zduńskowolski prawnik, notariusz, rejent, społecznik, radny miejski i do sejmiku powiatowego w Sieradzu. W latach 1922-1927 poseł na Sejm RP wybrany z list Narodowo – Chrześcijańskiego Stronnictwa Pracy.
Sieradzki Radosław 1946 Radosław Sieradzki – polski nauczyciel, inżynier i samorządowiec, prezydent Zduńskiej Woli. Studiował wieczorowo na Politechnice Wrocławskiej, gdzie zdobył dyplom inżyniera automatyka. Później po studiach zaocznych w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie uzyskał tytuł magistra pedagogiki i elektrotechniki. Z przyczyn rodzinnych przeniósł się do Zduńskiej Woli, gdzie podjął pracę jako nauczyciel przedmiotów zawodowych w Zespole Szkół Elektronicznych. W 1981 wybrano go dyrektorem szkoły, jednak decyzję tę zablokowało kuratorium oświaty. Należał do Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w tej placówce. Wybrano go do rady miejskiej Zduńskiej Woli. 20 czerwca 1990 po sześciu turach głosowania objął stanowisko prezydenta miasta. W 2001 odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Wyróżniony odznaką „Zasłużony dla powiatu zduńskowolskiego”.
Sikorska Janina 1912-2009 Janina Sikorska używała pseudonimów: „Janka”, "Janeczka", "Kaja". Była córką Antoniego i Katarzyny z domu Wardęga, jej nazwisko panieńskie - Chrzan. W czasie wojny brała udział w konspiracji w stopniu porucznika w Komendzie Głównej Armii Krajowej - Oddział I (Organizacyjny) oraz Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - Referat PŻ (Podwydział "Pomocy Żołnierzowi") - Grupa Bojowa "Krybar” - III zgrupowanie "Konrad" - gospoda. Po upadku powstania wyszła z Warszawy z ludnością cywilną. Po wojnie była działaczką organizacji niepodległościowych, ruchu spółdzielczego i polskiego sportu. Została pochowana w Warszawie na cmentarzu wojskowym na Powązkach
Skowrońska Maria 1905-1985 Maria Skowrońska - Najbardziej znana i ceniona zduńskowolska pielęgniarka. Maria Petrykowska-Skowrońska członkini Grupy Charytatywnej później w ZWZ-AK (Związek Walki Zbrojnej - Armia Krajowa)
Stachecki Marcin 1905-1943 Marcin Stachecki - kapitan służby stałej saperów. Używał pseudonimów: „Barszczyk”, „Górnik”, „Koliba”, "Colliba", „Świt”, „Wujek”. Podczas służby wojskowej uczył się zaocznie w gimnazjum. W 1934 r., po zdaniu matury, w stopniu sierżanta służby stałej został skierowany do Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie, gdzie ukończył Centralny Kurs Wyszkolenia dla Podoficerów Zawodowych. Został skierowany do Sieradza, gdzie objął funkcję zastępcy Komendanta Obwodu. Po aresztowaniu przez Niemców kpt. Aleksandra Ogrodnika „ Szulca”, został mianowany w jego miejsce Komendantem Obwodu Sieradz ZWZ. Prowadził aktywną działalność konspiracyjną. Był organizatorem struktur obwodu niemal od podstaw, a także twórcą patroli dywersyjnych. Swoją kwaterę przeniósł z Sieradza do Zduńskiej Woli, do mieszkania Kałużewskich.
Stawski Maciej ? Pracuje dla lokalnej telewizji w charakterze operatora kamery jak i montażysty. Świadczy usługi fotograficzne. Jego pasją jest również historia fotografii jak i dawne szlachetne techniki fotograficzne.
Strzeliński Marian 1894-1974 Rzemieślnik, członek POW, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, strażak ochotnik, naczelnik zduńskowolskiej OSP w latach 1945-1947
Sylla Juliusz 1912-1944 Juliusz Sylla - pracownik parowozowni w Karsznicach, żołnierz ZWZ AK, ps. „Nit” grupy dywersyjno-sabotażowej Związków Odwetowych z Karsznic. Aresztowany, był więźniem niemieckiego więzienia policyjnego w Łodzi, skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano podczas publicznej egzekucji przy torach kolejowych na terenie karsznickiej parowozowni.
Syrewicz Stanisław 1946 Stanisław Syrewicz – polski kompozytor muzyki filmowej oraz piosenek, skomponował muzykę do ponad 100 filmów, zawsze chętnie podejmuje współprace z polskimi twórcami, co pozwala mu na obecność w polskim świecie artystycznym. Otrzymał specjalne stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki co dało mu możliwość nauki gry u najlepszych profesorów. Po otrzymaniu dyplomu Akademii Muzycznej spędził następne cztery lata na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej. Stan wojenny zastał Syrewicza i jego rodzinę w Paryżu. Decyzję o pozostaniu za granicą przypieczętowała wiadomość o pożarze, który zniszczył ich warszawski dom. Stanisław Syrewicz jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Europejskiej Akademii Filmowej EFA i Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej i Telewizyjnej BAFTA.	.
Szaniawski Jerzy 1886-1970 Jerzy Szaniawski przyszedł na świat 10 lutego 1886 roku w Zegrzynku , tu z małymi przerwami przebywał aż do śmierci. Pochodził z rodziny inteligenckiej o tradycjach patriotycznych, społecznikowskich i literackich. Lata 1899-1903 to okres nauki w gimnazjum rządowym w Warszawie. Już wtedy podejmował pierwsze próby literackie, sięgnął po Ibsena, który jak okazało się potem wywarł ogromny wpływ na twórczość dramaturgiczną Jerzego.
Szaniawski Kazimierz 1918-1993 Kazimierz Stefan Szaniawski h. Junosza syn Jana i Józefy Królikowskiej. Działacz społeczny. Przedstawiciel znanego rodu zduńskowolskich farmaceutów.
Szaniawski Tadeusz 1886-1964 Tadeusz Szaniawski- działacz społeczny i polityczny, burmistrz Zduńskiej Woli w latach 1922-1930 oraz 1935-1939. W latach 1930-1935 był posłem na sejm z ramienia BBWR. Był ponadto radnym rady Miejskiej w Zduńskiej Woli i działaczem społecznym, m.in. organizował w Zduńskiej Woli zbiórki funduszy dla Wojska Polskiego i przekazanie broni Wojsku Polskiemu na patriotycznej manifestacji w fabryce "Wiślicki, Rozen, Getzow". Był także w latach 1930-35 posłem na Sejm II RP, pełnił także funkcję zastępcy senatora V kadencji z województwa łódzkiego.
Szczepaniak Czesław 1954 Czesław Mirosław Szczepaniak (ur. 23.06.1954 w Grójcu) poeta, prozaik i felietonista. Absolwent zduńskowolskiego "elektronika". Młodość przeżywał w internacie (Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 2 w Zduńskiej Woli), na stancji (Łódź-Bałuty), w czasie nauki w IX Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Łodzi, mieszkał w bursie (Łódź-Bałuty). Podczas dziennych studiów zamieszkał w akademiku (Warszawa Ochota i Jelonki). Wydał 154 książki, w tym 143 nakładem własnym. Jego teksty ukazały się w 30 almanachach/antologiach. Poza tym był 109 razy laureatem konkursów literacko-dziennikarskich. Publikował w ponad 150 tytułach prasowych.
Sztolc Kazimierz 1905-1993 Nauczyciel, działacz społeczny, komendant ZWZ-AK (pseudonim "ZEW") w Zduńskiej Woli
Śmiałowski Józef 1926-2003 Profesor, historyk, miłośnik, znawca i popularyzator historii Zduńskiej Woli i Ziemi Sieradzkiej oraz autor pierwszej naukowej monografii dziejów naszego miasta. W uznaniu zasług w pracy naukowej, dydaktycznej i społecznej prof. zw. dr hab. Józef Śmiałowski był uhonorowany szeregiem odznaczeń (m. in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski) i nagród przyznanych Mu przez władze państwowe, ministerialne, regionalne i rektorskie. W pamięci uczniów, kolegów i znajomych pozostanie Profesor Józef Śmiałowski jako człowiek głębokiej wiedzy, niezwykle sumienny badacz, bezkompromisowy w stawianiu pytań i niestrudzony w poszukiwaniu odpowiedzi na nie.
Taczanowski Edmund 1822-1879 Polski generał, dowódca powstańczy i naczelnik wojenny województwa kaliskiego w powstaniu styczniowym od maja do 14 września 1863
Troszczyński Stanisław 1917-1982 Stanisław Troszczyński syn Franciszka i Marianny z domu Bełkowska. W konspiracji używał pseudonimu "Śmigły", stopień wojskowy sierżant podchorąży. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty - 1943 r., Publiczną Szkołę Średnią Nr. 4 - Warszawa - 5.11.1947 r, Liceum Ogólnokształcące w Warszawie - 30.09.1948 r. Brał udział w wojnie obronnej 1939 jako żołnierz 21. pułku piechoty im. "Dzieci Warszawy". Używał nazwiska konspiracyjnego "Mieczysław Nowak". Po wojnie osiadł w Zduńskiej Woli z żoną Heleną - poznaną w Lubece, gdzie wzięli ślub - mieli dwoje dzieci: Antoniego i Joannę. Pracował w Urzędzie Skarbowym, PSS Społem - jako kierownik, w kinie "Hel" - kierownik, MPGK - dyrektor.
Truszkowska Jadwiga 1917-1999 Jadwiga Maria Truszkowska (Jałowiecka h. Bożeniec) córka Witolda Jałowieckiego h. Bożeniec i Marii Katarzyny Jałowieckiej, żona Włodzimierza Piotra Truszkowskiego h. Bończa. Uczestniczka Kampanii Wrześniowej i Powstania Warszawskiego, członkini Armii Krajowej, pseudonim "Luba". Długoletni profesor I Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Wielkiego w Zduńskiej Woli.
Trzciński Czesław 1930-2022 Czesław Trzciński urodził się w rodzinie rolniczej Stanisława i Wiktorii z Koseckich. W siódmym roku życia zaczął chodzić do szkoły powszechnej. W chwili wybuchu II wojny światowej ukończył dwie klasy. W czasie okupacji niemieckiej był przy rodzicach. Wstąpił w związek małżeński z lek. Eugenią Szulc. Z początkiem roku 1965 został zatrudniony w Państwowym Zakładzie Unasienniania Zwierząt w Czechach koło Zduńskiej Woli. Następnie pracował w Krobanówku, gdzie zakład został przeniesiony. W między czasie ukończył studia inżynierskie. Był pracownikiem inżynieryjno-technicznym Instytutu Ekonomiki Rolnej w Warszawie, po czym przeszedł na emeryturę. Długoletni członek Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli.
Wilczyński Czesław 1929 Polski snowacz i działacz partyjny, poseł na Sejm PRL VI i VII kadencji. Uzyskał wykształcenie średnie. Był snowaczem w Zduńskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego „Zwoltex”.Gdy ukończył Technikum Mechaniczne, awansowano go na mistrza. Należał do Związku Młodzieży Polskiej, a później do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której przez 11 lat był sekretarzem OOP, a przez kilka kadencji zasiadał w Komitecie Miejskim i w Komitecie Wojewódzkim. Pełnił funkcję radnego Miejskiej Rady Narodowej. Był też delegatem na IV Zjazd PZPR. Dwukrotnie uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL. Przez dwie kadencje zasiadał w Komisji Przemysłu Lekkiego. Ponadto w trakcie VI kadencji zasiadał w Komisji Drobnej Wytwórczości, Spółdzielczości Pracy i Rzemiosła, a w trakcie VII w Komisji Handlu Wewnętrznego, Drobnej Wytwórczości i Usług.
Wnuk Wincenty 1897-1987 Wincenty Wnuk – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. Urodził się w Lublinie, w rodzinie Jana i Antoniny z Szybalskich. W stopniu podporucznika, został skierowany do 8 pułku piechoty Legionów. Z tym pułkiem walczył w wojnie z bolszewikami jako dowódca 9 kompanii, a następnie batalionu. Wyróżnił się w bitwie nad Niemnem, kiedy jego oddział wziął do niewoli licznych jeńców i zdobył karabiny maszynowe. W przeddzień kampanii wrześniowej wymienił na stanowisku dowódcy w Sieradzu płk. Stanisława Józefa Biegańskiego. Bronił linii Warty na przedpolach Sieradza, a podczas odwrotu zniszczył zmotoryzowaną kolumnę zaopatrzeniową niemieckiego XVI Korpusu oraz kompanię propagandową Luftwaffe. Przedostał się na Węgry, a następnie do Francji. W kampanii francuskiej dowodził 3 pułkiem Grenadierów Śląskich. Następnie ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Po wojnie wrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie. Ożenił się z Karoliną z Koziełł-Poklewskich.
Wojtyś Leszek 1933-2017 Twórca i dyrektor schroniska dla bezdomnych mężczyzn w Henrykowie. Wyróżniony tytułem "Zasłużony dla Miasta Zduńskiej Woli", który otrzymał w 2005 roku. Cztery lata później został odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za ofiarną pomoc drugiemu człowiekowi. Ks. Leszek Wojtyś – w opiniach środowiska, w którym pełnił posługę kapłańską - to współczesny święty z naszych ulic. Człowiek niezwykle uczynny, czyniący wszędzie dobro, zawsze skromny, szczery w wypowiedziach, skuteczny i szybki w działaniu. Przez podopiecznych nazywany Tatulkiem lub Ojcem. Uhonorowany został tytułem Zduńskowolanina Roku za działalność społeczną, i wprowadzony został do Galerii Niepospolitych Zduńskowolan, tworzonej od lat przez Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola i Towarzystwo Przyjaciół Zduńskiej Woli.
Wróblewski Andrzej 1938-2021 Andrzej Wróblewski urodził się w rodzinie rzemieślniczej Jana i Janiny z Przybylskich. Jego ojciec podczas okupacji niemieckiej działał pod ps. „Kołek” w ZWZ-AK na terenie Zduńskiej Woli. Zwykształcenia był technikiem elektrykiem. Znanym i cenionym działaczem rzemiosła i samorządu rzemieślniczego, świadczącym usługi na rzecz ludności i miasta, a także szkolącym nowe kadry rzemieślnicze. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli, pełniąc funkcję członka Zarządu. W ostatnim czasie mimo wielu trudności w poruszaniu się, a także nie najlepszego zdrowia, aktywny społecznie był praktycznie do samego końca życia. W dowód uznania za zaangażowanie na rzecz zduńskowolskiego rzemiosła zostało mu nadane członkostwo honorowe Cechu Rzemiosł Różnych w Zduńskiej Woli. Za swoje zasługi był wielokrotnie odznaczony przez Izbę Rzemieślniczą w Łodzi oraz Związek Rzemiosła Polskiego w Warszawie.
Wróblewski Jan 1903-1988 Rzemieślnik, działacz społeczny, członek AK, więzień obozów koncentracyjnych
Wróblewski Władysław 1879-1962 Jeden z najbardziej cenionych miejscowych lekarzy.
Wyglądacz Barbara 1950-1995 Wierny przyjaciel dzieci, dyrektor Biura Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Sieradzu.
Zagner Edmund 1935-1997 Pułkownik pożarnictwa, komendant Zawodowej Straży Pożarnej w Zduńskiej Woli w latach 1961-1975.
Złotnicki Stefan 1779-1847 Stefan Józef Wincenty Złotnicki – polski szlachcic herbu Nowina (mylnie przypisywany herb Prawdzic) – dziedzic dóbr zduńskowolskich, założyciel miasta Zduńska Wola, podprefekt powiatu szadkowskiego, szlachcic i wolnomularz. Założyciel miasta Stefan Złotnicki był synem Antoniego i Julianny z Walewskich. Ożenił się z Honoratą z Krzewic Okołowiczów, córką Mikołaja-szambelana królewskiego Stanisława Augusta, założyciela Konstantynowa. Z tego małżeństwa zrodzone zostało troje dzieci: Petronela, Maurycy, Juliusz Karol. Na początku XIX wieku, dzięki staraniom Stefana Prawdzic Złotnickiego rozpoczął się masowy napływ tkaczy do Zduńskiej Woli. W chwili otrzymania praw miejskich Zduńska Wola była już, jako osada, zamieszkana przez znaczną liczbę tkaczy. Stefan Prawdzic Złotnicki zmarł w 1847 roku w wieku 68 lat. Był człowiekiem nowocześnie myślącym, pełnym inicjatywy, tolerancyjnym.