Czesław Trzciński (ur. 19 lipca 1930 r. w Borszewicach, zm. 7 stycznia 2022) urodził się w rodzinie rolniczej Stanisława i Wiktorii z Koseckich. Od 1933 r. mieszkał razem z rodzicami w Michałowie na pięciohektarowym gospodarstwie. W siódmym roku życia zaczął chodzić do szkoły powszechnej. W chwili wybuchu II wojny światowej ukończył dwie klasy. W czasie okupacji niemieckiej był przy rodzicach. Później pracował przymusowo w niemieckim gospodarstwie rolnym, a w 1944 r. został przydzielony do kopania okopów.
Przerwaną naukę kontynuował po zakończeniu wojny. W chwili ukończenia szóstej klasy w 1946 r. wstąpił do Państwowego Gimnazjum Rolniczego w Sędziejowicach, po skończeniu którego w 1949 r. został przyjęty do trzeciej klasy 4-letniego Państwowego Liceum Rolniczego w Pszczynie. W trakcie nauki udzielał się społecznie, m.in. w ZMW „Wici”, a po jego likwidacji w ZMP.
Szkołę średnią ukończył w lutym 1951 r. jako przodownik nauki i pracy społecznej, uzyskując świadectwo maturalne. Od 10 kwietnia do 1 sierpnia 1951 r. pracował w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Olecku w charakterze agronoma rejonowego, a później starszego agronoma. Skierowany na wyższe studia rolnicze, nauki nie podjął w związku z gruźlicą płuc. Od 15 listopada 1951 r. pracował jako referendarz urządzeń rolnych Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sieradzu.
Wstąpił w związek małżeński z lek. Eugenią Szulc. Z początkiem roku 1965 został zatrudniony w Państwowym Zakładzie Unasienniania Zwierząt w Czechach koło Zduńskiej Woli. Następnie pracował w Krobanówku, gdzie zakład został przeniesiony, będąc w latach 1968-1973 jego dyrektorem. W między czasie ukończył studia inżynierskie.
Od marca 1974 był pracownikiem inżynieryjno-technicznym Instytutu Ekonomiki Rolnej w Warszawie, po czym przeszedł na emeryturę. Długoletni członek Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli (od 1977 r.). W ostatnim czasie współautor opracowania „Zarys dziejów rodu Trzcińskich z Trzcinki” (2020). Czesław Trzciński zmarł w wieku 91 lat.